Quote:"ไม่!!!!" อาก๋ำตะโกนสุดเสียง แต่ไม่ทันเสียแล้ว โจนัสได้กระโจนลงไปในบ่อน้ำเรียบร้อย
"นั่นมันไม่ใช่บ่อน้ำธรรมดา นั่นมันบ่อน้ำกรด!"
"แล้วทำไมนายไม่บอกให้มันเร็วกว่านี้เล่า!" โจนัสที่ตกลงไปในบ่อน้ำกรดกำลังตะเกียกตะกายไม่ให้ตัวเองจมลงไปมากกว่านี้ โชคดีที่เขาสวมเกราะโรมันอยู่ ทำให้ร่างกายเขาไม่ได้รับบาดเจ็บจากน้ำกรด
ก๋ำมะกอนเหวี่ยงเบ็ดออกไป ใช้ฮุคเกี่ยวกับโครงเหล็กของชุดเกราะโรมันที่โจนัสสวมอยู่
"ทำอย่างนั้นไม่ได้นะ!" เรมิร้องขึ้นมา "สายเบ็ดเมทัลลินินถึงจะทนต่อน้ำกรด แต่มีความยืดหยุ่นต่ำมาก ถ้าสายเบ็ดขาดไป นายจะตกปลาไม่ได้นะ!"
"คุณไม่เชื่อฝีมือของผมอย่างนั้นเรอะ คิดว่าชื่อเสียงของผมได้มาเพราะโชคช่วยหรือไงกัน"
ชายร่างอ้วนดึงคันเบ็ดพร้อมกับเปิดหน้ารอก สลับกับปล่อยคันเบ็ดและกรอสายเบ็ด
"ไม่น่าเชื่อ" เรมิคิด "ด้วยวิธีธรรมดาๆแต่กลับทำได้โดยสายเบ็ดไม่ขาดไปก่อนแม้ว่าวัตถุจะมีน้ำหนักมากขนาดนั้น คนๆนี้ใช้ฝีมือล้วนๆ"
ในที่สุดโจนัสก็ถูกดึงมาถึงฝั่ง
"ฉันคิดว่าฉันจะต้องโดนย่อยด้วยน้ำกรดนั่นแล้วซะอีก" เขาพูดอย่างโล่งใจขณะที่พยายามปีนขึ้นมาจากบ่อน้ำกรด ชุดเกราะโรมันของเขามีรอยผุบ้างเล็กน้อย
"นี่ถ้าเปลี่ยนเป็นผิวหนังของนายคงไหม้หมดแล้วล่ะ ทีหน้าทีหลังอย่าเพิ่งทำอะไรผลีผลามนักซิ" เรมิกล่าวพร้อมกับดึงตัวโจนัสขึ้นมา
"ตอนนี้กี่โมงแล้ว?" อาก๋ำที่กำลังดึงสายเบ็ดเพื่อเตรียมแคชชิ่งครั้งต่อไปหันไปหาทั้งสอง
"ถ้านายหาหน้าต่างในท้องปลาวาฬได้ บางทีนายอาจจะได้ดูพระอาทิตย์ตกดินนะ" เรมิเชิดหน้าพูด
"นาฬิกาดิจิตอลของฉันพังไปแล้วเพราะน้ำเข้า แต่ก่อนที่ฉันจะกระโดดลงไปในบ่อน้ำกรดนั่นก็ประมาณบ่ายสามโมงกว่าได้มั้ง"
"งั้นเราก็เหลือแค่หนึ่งชั่วโมง" อาก๋ำพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด
##################################################################################
โทนี่เบนกำลังนั่งเล่น PS Vita อย่างเพลิดเพลินที่ท่าเรือร้าง อยู่ๆลูน่าก็วิ่งกระหืดกระหอบมา กระโปรงยาวของหล่อนทำให้ท่าวิ่งดูน่าขบขัน
"แย่แล้วค่ะ! ปลาวาฬกำลังจะออกนอกเขตไปแล้ว!"
"ว่าไงนะ!?" โทนี่เบนแตกตื่นจนเกือบทำ PS Vita ที่เขายืมเด็กแถวบ้านมาตกน้ำ
"ปลาวาฬมันตื่นก่อนเวลาที่คาดใว้ค่ะ"
"ยัยเรมิคงกะปริมาณยาสลบผิดพลาดน่ะสิ กลายเป็นเรื่องใหญ่แล้ว ถ้าปลาวาฬว่ายออกนอกเขตไปมีหวังซวยยกแก๊งแน่ๆ" โทนี่เบนพูดพลางเกาคิ้วตัวเอง
"ลูน่า เธอกางเขตอาคมตรึงตัวปลาวาฬใว้จะไหวหรือเปล่า?"
"น่าจะไหวค่ะ ปลาวาฬที่เพิ่งตื่นจากฤทธิ์ยาสลบคงไม่มีแรงพอจะทำลายเขตอาคม"
สาวน้อยวิ่งไปยังพีระมิดโดยมีโทนี่เบนวิ่งตามไปติดๆ หล่อนยืนอยู่ตรงกลางพีระมิด และเริ่มร่ายอาคม
"เราจะตรึงมันใว้ได้นานแค่ไหน?" โทนี่เบนถามน้ำเสียงเคร่งเครียด
"ไม่แน่ใจค่ะ อาจจะได้สักชั่วโมงนึง หรือแค่สามสิบนาที"
"บ้าจริง! นี่มันน้อยกว่าที่คุยกันใว้ตั้งชั่วโมง หวังว่าสามคนนั่นจะรู้ตัวแล้วนะ" โทนี่เบนสบถพลางยกมือขึ้นเกาคิ้วตัวเองอย่างลืมตัว
##################################################################################
ที่อเมโซเนียวิลล์ ซิลเวอร์ฮอคและเกรซได้มาถึงพอดี ชาวเมืองดูตื่นเต้นกับ 'สปินกลาดีอุส' ที่เขาจับได้
"สปินกลาดีอุส... นี่มันปลาหายากในป่าไอริสแบดนี่!" นายกเทศมนตรีวินเซนท์ทำตาโตราวกับไข่ไก่เมื่อเขาได้เห็นปลาที่ซิลเวอร์ฮอคจับได้
"มันเป็นปลาที่ฉันเคยเห็นสมัยเด็กๆ มีนักตกปลาฝีมือดีจับมา ได้ยินว่าเหยื่อที่ใช้นั่นต้องรวบรวมมาจากที่อันตรายหลายแห่งเลยล่ะ!"
ชาวบ้านที่มามุงดูต่างซุบซิบกันว่าหมอนี่ชนะแน่ และซิลเวอร์ฮอคก็มั่นใจเช่นนั้น
"เธอคิดว่าเจ้าอ้วนนั่นจะจับอะไร ทั้งๆที่ไม่มีเหยื่อแบบนั้น" ซิลเวอร์ฮอคหันไปถามเมดของเขา
"ไม่ทราบค่ะนายท่าน บริเวณนี้ไม่มีปลาพรีเมี่ยมตัวไหนเลยที่เขาจะจับได้ในเงื่อนไขแบบนั้น ต่อให้ออกไปนอกบริเวณก็จะกลับมาไม่ทันเวลาอย่างแน่นอนค่ะ" เกรซตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาอย่างเคย
"หึ! เจ้าอ้วนนักตกปลา ฉันอยากรู้ว่าแกจะทำยังไงในสถานการณ์แบบนี้ ชื่อเสียงที่แกได้มา ฉันจะทำลายมันด้วยมือของฉันนี่ล่ะ" ซิลเวอร์ฮอคพูดด้วยน้ำเสียงโอหัง ในแววตาของเขามีความมั่นใจเต็มเปี่ยม
ติดตามตอนต่อไป...

(07-30-2014, 10:11 AM)jnkillerqueen Wrote: เอาส่วนต่อมาลงด้วยท่าน เนื้อเรื่องผมพอเเดาได้ว่ามันแข่งกันตกปลา แต่ว่าเนื้อเรื่องที่ท่านลงมันยังไม่จบ
เพราะฉะนั้นขอเนื้อเรื่องที่ถึงตอนจบได้วยคับ การเเขียนแบบเริ่มต้นเล่ากลางเรื่องเลยมันก็เอเคอยู่
แต่ถ้ามันไม่มีบทสรุปตอนท้ายมันก็ห้วนเกินไปครับ
เพราะฉะนั้น เอาส่วนเสริมมาต่อให้จบด้วยคับ
จะติดตามรออ่านต่อครับ