ตอนที่ 1 : ไปสู่สแกนดิเนเวีย

ณ จังหวัดกรุงเทพ เพื่อนๆกลุ่มหนึ่งได้มารวมตัวกันหน้าโรงเรียน เพื่อจะขึ้นแท็กซี่ไปสนามบินเพื่อจะไปเที่ยวที่สตอกโฮล์ม แต่ทว่าเพื่อนคนหนึ่งกลับไม่มา จึงต้องโทรหา

เอ็ม : เฮ้ยยยย ไอ้บ้าาา เครื่องจะออกในอีก 1 ชั่วโมงนะเฟ้ยยย!!!!!

อินเตอร์ : ไม่อาววว ขี้เกียจจะตายอยู่แล้ว จะเล่นเกมอยู่บ้านเนี่ยแหละ ดีที่สุด

เอ็ม : นายไม่ไปเราตัดเพื่อนกันนะ

อินเตอร์ : อ้าว ทำไมล่ะ!

เอ็ม : ค่าตั๋วมันแพงไง! จ้างไกด์ที่ดีที่สุดใน 3 โลกมาด้วย!

อินเตอร์วางสายทันทีเพื่อจะเล่นเกมต่อ

ไอซ์ : แหม่ ปล่อยมันไปเถอะน่า มันติดเกมจะตาย

นิวตั้น : ใช่ๆ เราอยู่กับมันมา 10 ปี มันได้เกรด 2 ตลอดแหละ

เอ็ม : ฮรือๆๆๆ ตรังกรู๊ววววว!!!

เอ็มร้องเสียงดังเท่ากับเครื่องตัดหญ้า นกรอบๆโรงเรียน บินไปเกือบหมด

เอ็ม : ไปกันเถอะ ชั่งมัน

นิวตั้น : ไปกันเลย สตอกโฮล์มจ๋า ฉันจะไปหาแล้วว

ไอซ์ : เครื่องบินจะตกป่าววะ

เอ็ม : อย่าพูดเป็นลางสิไอซ์!!

แต่ในขณะเดียวกัน ในใจของอินเตอร์ก็คิดว่า...

"เฮ้ย ถ้าเอ็มมันทิ้งกูไปจริงๆล่ะ เราอยู่ไม่ได้แล้ว เราต้องไป"

ทันใดนั้นอินเตอร์ก็กระโดดเข้าไปในทีวีที่เปิดการ์ตูนโดเรม่อนอยู่

โนบิตะ : โดเรม่อนนน ช่วยด้วยยย!!!

โดเรม่อน : มีอะไรเหรอ โนบิตะ

โนบิตะ : ฉันเล่นประตูไปไหนก็ได้ อยู่ดีๆก็มีคนหยิบมันไปน่ะ แง๊ๆๆๆๆ

ในขณะนี้ ทั้งสามก็ได้มาอยู่ในสนามบินเรียบร้อยแล้ว

เอ็ม : เฮ้ออ ไม่มีอินเตอร์ก็ดีเหมือนกันแฮะ

นิวตั้น : เครื่องจะขึ้นในอีก 10 นาทีนะเอ็ม

ทันใดนั้นก็มีแสงวาบโผล่มาตรงหน้าทั้งสาม

ไอซ์ : อะไรวะนั่น!! ระเบิดเปล่าวะเอ็ม!!!

เอ็ม : เจ้านี่หนิ มองโลกในแง่ร้ายตลอด โอ้ย!! แสบตา!!

แสงวาบนั้นก็กลายเป็นประตูสีชมพู

เอ็ม : ไอซ์ นิวตั้น พวกแกว่าคุ้นๆเปล่าวะ ประตูนี้เนี่ย

นิวตั้น : ไม่รู้สิ

ไอซ์ : นะ นะ นะ นี่มัน!!

ไอซ์ : ประตูโดเรม่อน!!!

และประตูก็เปิดออกมา

เอ็ม : อ้าว อินเตอร์!! ไหนบอกว่าจะไม่มาไง!?

อินเตอร์ : อ๋อ พอดีเปลี่ยนใจน่ะ แฮะๆ

และประตูสีชมพูก็หายไป

นิวตั้น: เราไปกันเถอะ 10 นาทีแล้ว

ไอซ์,นิวตั้น,เอ็ม,อินเตอร์ : เอ้า! ไปกันเลยย!!

และทั้งสี่ก็ขึ้นเครื่องบินไป

ไอซ์ : เครื่องบินไม่น่ากลัวอย่างที่คิดเลยแฮะ

นิวตั้น : ริมหน้าต่างวิวสวยจังเลย! มานั่งมั้ยเอ็ม

และเอ็มก็ตอบกลับมาเสียงสั่นๆว่า

เอ็ม : กูไม่เอา กูกลัวววววว

ไอซ์ :อ้าว เอ็ม เป็นอะไร ทำไมกางเกงเปียกล่ะ 555555+

แอร์โฮสเตจส์ : ท่านผู้โดยสารคะ ช่วยเสียงเบาด้วยนะคะ

ไอซ์ : อุ้ย ขอโทษครับ

เอ็ม : คริๆ

อินเตอร์ : ริมหน้าต่างสวยจริงๆด้วยแหละ ชอบมากเลย

และก็มีเสียงประกาศจากเครื่องบินออกมาว่า

"ในขณะนี้เราอยู่เหนือน่านฟ้าสวีเดน อีก 1 ชั่วโมงจะถึงกรีนแลนด์ ท่านผู้โดยสารช่วยเตรียมตัวด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ"

ทั้งสามหันมามองหน้ากันและบอกว่า....

"มึงได้ยินเหมือนที่กูได้ยินมั้ย!!??"

เอ็ม : มันบอกว่าจุดหมายปลายทางคือกรีนแลนด์......

นิวตั้น : ถ้างั้นแสดงว่า...

ไอซ์: เราขึ้นผิดเครื่อง...

อินเตอร์ : ใช่มั้ย!!??

และทั้งสี่ก็ร้องกรี๊ดดดดออกมาดัง 850 เดซิเบลจนเครื่องดิ่งลงและกระจกก็แตกจนดูดทั้งสี่ออกไป

เอ็ม : ว้ายยยย

ไอซ์ : ชิบหัยแล้ววววว!!!!!

นิวตั้น : อ้อ เพื่อน ไม่ต้องเป็นห่วงนะ เมื่อวานเราไปบ้านยักษ์มา เราหยิบยกทรงยักษ์มาด้วย

อินเตอร์ : บรึ๋ยยย นิวตั้นโรคจิตชะมัด!!
้
และนิวตั้นก็หยิบยกทรงยักษ์ขึ้นมา และมันกางออกจนเป็นร่มชูชีพได้

นิวตั้น : เพื่อนๆ จับเร็ว!!!

อินเตอร์ : ก็ได้ว่ะ แหวะ

และทั้งสี่ก็จับไว้ได้และร่วงลงอย่างช้าๆ จนถึงพื้นท่ามกลางเมืองใหญ่

"พรึ่บ" ยกทรงยักษ์ร่วงลงบนพื้นถนน

ไอซ์ : โอ้ย นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว

เอ็ม : เมืองนี้มันเมืองอะไรเนี่ย เหมือนเคยเห็นรูปตอนหาที่เที่ยว

เอ็ม,นิวตั้น,ไอซ์ : สตอกโฮล์ม!!!

อินเตอร์ : เมืองไรฟะ

[b]เอ็ม,นิวตั้น,ไอซ์[/b] : เฮ้อออ!!!



โปรดติดตามตอนต่อไป