ตอนที่ 3 พี่รหัส

เช้าวันนี้อากาศแจ่มใส สายลมพัดมาอย่างแผ่วเบา เสียงหวีดวิ้วของสายลม ทำให้ข้าวนึกถึงโรงเรียนเก่า เพื่อนเก่าของเธอ "ตอนนี้พวกเขาจะทำอะไรกันอยู่นะ" ข้าวนึกในใจ พลางเดินก้าวเข้าไปในโรงเรียน

วันนี้ดูแปลกไปสักหน่อย วันนี้คุณครูที่ยืนเวรหน้าประตูโรงเรียนไม่อยู่ เป็นโอกาสดีที่จะได้เดินเข้าไปในโรงเรียนได้เร็วขึ้นโดยไม่ต้องต่อแถวสวัสดีคุณครู

"สวัสดีข้าว มาเช้าจังเลยนะ ^_^" เนย สาวร่างท้วม ซึ่งกำลังยืนต่อคิวซื้อน้ำดื่มอยู่ทักข้าว เพื่อนร่วมห้องของเธอ "สวัสดีจ๊ะเนย เธอก็มาเช้าเหมือนกันนะ ฮ่ะๆ" "อ๋อ พอดีคุณพ่อของฉันต้องออกไปทำงานแต่เช้าน่ะ ฉันเลยขอติดรถมาโรงเรียนด้วย จะได้ประหยัดน้ำมัน ช่วงนี้น้ำมันแพงอยู่ อีกอย่าง มาเช้าๆนี้แหละเลิศสุด อากาศก็ดี รถไม่ติด คือดีงาม" "จ๊ะ ฉันก็คิดแบบนั้นแหละ" ข้าวพูดพลางเดินขึ้นตึกเรียนเพื่อนำกระเป๋าไปเก็บ

ข้าวเปิดประตูเข้าไปในห้อง เธอเห็นคนๆนึงกำลังนั้งหลับอยู่ที่โต๊ะเรียน เขาคือชินนั้นเอง "อ้าวชิน ทำไมถึงมาหลับอยู่ตรงนี้ละ" "... อา สวัสดีข้าว มาเช้าจังเลยนะ" ชินผู้กำลังงัวเงียตื่น ทักทายข้าวด้วยอาการสะลึมสะลือ "พอดีเมื่อคืนฉันหลับดึกไปสักหน่อยนะ ฉันเลยต้องมาหลับต่อที่โรงเรียน" "อ๋อ จ๊ะ อย่านอนดึกนักนะ ระวังหน้าจะแก่เร็วนะ รู้ไหม ฮ่ะๆ" "... อื่ม ขอบใจนะ แต่ตอนนี้ฉันขอหลับต่อล่ะนะ ราตรีสวัสดิ์.." ชินพูดพลางผ่อยหลับต่ออย่างรวดเร็ว

หลังจากเอากระเป๋าไปเก็บเสร็จ ข้าวก็เดินลงมาจากตึก เธอก็เห็นผู้คนเริ่มเข้ามาในโรงเรียนมากขึ้น ทำให้บรรยากาศที่เงียบสงบของโรงเรียนในยามเช้า ถูกทำลายลงด้วยเสียงพูดคุยกันของนักเรียนจำนวนมากทันที "หวัดดีข้าว ชั้นมาโรงเรียนสายไปหรือเปล่านะ" ภูมิผู้เพิ่งมาถึงโรงเรียน เอ่ยถามข้าว "ไม่นะ นี่เพิ่ง 7.36 เอง" ข้าวตอบ "อ๋อ ขอบใจนะ" ภูมิรีบวิ่งไปที่ตึกเรียนทันที

จากนั้นข้าวก็เดินเล่นในโรงเรียน รอเวลาเข้าแถว ข้าวก็เจอกับเตย หัวหน้าห้องของเธอ "สวัสดีจ๊ะเตย" "สวัสดีข้าว มาถึงโรงเรียนเช้าจังเลยนะ" "จ๊ะ พอมาถึงก็รีบเอากระเป๋าไปเก็บ และก็รีบลงมานี้แหละ เจอชินเค้าหลับอยู่ด้วยล่ะ ฮ่ะๆ" "ชินนะหรอ ปล่อยให้เค้าหลับไปเถอะ" "ทำไมหรอ" "ชินต้องทำงานตอนกลางคืนเป็นพนักงานเซเว่น เพื่อหาเงินส่งตัวเองเรียน เพราะหลังจากที่พ่อแม่ของชินเลิกกันไปเมื่อ 5 ปีก่อน ย่าของชินก็รับภาระเลี้ยงดูชินอยู่คนเดียว ชินตระหนักถึงเรื่องนี้ดี เค้าเลยต้องทำงานพิเศษนะ ทำให้เค้านอนดึก และต้องมานอนต่อที่โรงเรียนไงล่ะ แม่ฉันเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟังน่ะ" "อืม.. มิน่าล่ะ" "นี้ก็ใกล้ 8 โมงแล้วล่ะ เราไปเข้าแถวกันเถอะ" "จ๊ะ'" ข้าวตอบ

--เดียวมาต่อนะครับ--