ดาฮากา หรือ อซิดาฮากา (Azhi Dahaka อาซิ หมายถึงงู) หรือ ซาฮาค (Zahhak) เป็นมังกรสามหัวในตำนานของเปอร์เซีย (อิหร่าน)

ดาฮากาเป็นลูกของอาริมัน (จอมปิศาจในตำนานเปอร์เซีย) เป็นงูหรือมังกรสามหัว มีสัญชาตญาณและพละกำลังแบบสัตว์ร้าย แต่มีสติปัญญาและความชั่วร้ายแบบมนุษย์ มีปีกบินได้ บางสำนวนก็ว่าดาฮากามีร่างมนุษย์ แต่ในร่างนี้ก็จะมีส่วนหัวของงูสองตัวยื่นมาจากคอ ถ้าดาฮากาได้รับบาดเจ็บก็จะมีสัตว์มีพิษอย่างงู แมงมุม หรือแมงป่อง พุ่งออกมาแทนเลือด ในช่วงแรกนั้นดาฮากาเป็นมังกรพายุและจับสัตว์ไปกินเฉยๆ แต่ต่อมาก็เริ่มกินมนุษย์บ้าง โดยในที่สุดก็กินราชาของมนุษย์ (ซึ่งก็เป็นมนุษย์คนแรกด้วย) แล้วปกครองมนุษย์อย่างโหดร้ายกว่าพันปี ก่อนจะถูกปราบลงได้ ตำนานกล่าวไม่ค่อยตรงกันว่าใครเป็นคนปราบ บ้างก็ว่าเป็นเทพแห่งไฟ อทาร์ บ้างก็ว่าเป็นวีรบุรุษ เฟริดูน (มีอีกชื่อว่า ธราเอทาโอนา) แต่ไม่ว่าฉบับไหนก็บอกว่าไม่ได้ฆ่าดาฮากา เพราะตอนที่สู้กันนั้น เวลาดาฮากาได้แผลก็จะมีสัตว์มีพิษอย่างแมงมุมหรือแมงป่องพุ่งออกมาแทนเลือด จึงกลัวว่าถ้าฆ่าดาฮากาตายไปแล้วที่อยู่ข้างในจะหลุดออกมาหมดก็จะทำให้สิ้นโลกได้ จึงได้จับดาฮากาล่ามโซ่ขังไว้ในภูเขาดามาวานด์ ซึ่งก็มีคำทำนายอยู่ว่าในวันสิ้นโลกนั้น ดาฮากาก็จะเป็นอิสระและกินมนุษย์กับสัตว์และพืชพรรณในโลกนี้ไปหนึ่งในสาม ก่อนจะถูกฆ่าตายจริงๆ



มายร์เมโคเลอ้อน (Myrmecoleon)
สัตว์ในตำนานของยุโรปยุคกลาง และมีกล่าวถึงในพระคัมภีร์ (Book of Job) ด้วย มดสิงโตมีหัวของสิงโตกับตัวของมด ว่ากันว่าเกิดจากสิงโตโรคจิตไปผับๆๆกับ...มด (หรือไข่มด ซึ่งก็ยังโรคจิตอยู่ดี) ปัญหาสำคัญของมดสิงโตก็คือ ส่วนหัวสิงโตนั้นกินเนื้อ แต่ท้องของมดย่อยแต่เมล็ดธัญพืช มดสิงโตจึงหิวอยู่เสมอ และส่วนใหญ่ก็อดตายในเวลาไม่นานนัก

...ใครที่คิดว่ามันต๊องๆชอบกล เชื่อกันว่ามดสิงโตนี่เป็นความผิดพลาดในตอนที่แปลพระคัมภีร์ครับ