[นิยาย] Grian Crisis ตอนที่ 2

Mysticphoenix 07-08-2015, 11:59 AM

:::::::::::::::GRIAN CRISIS - เกรียนล้างโลก:::::::::::::::

[Image: grian%20fiction%20title1_zpsg8vsmiqg.png]

ตอนที่ 2 : หาทางออก

"วินนิ่งมั้ยสาด"

"ป้าๆต่ออีกครึ่งชั่วโมง"

เกรียนประมาณ 5 ตัว ค่อยๆเดินเข้ามาพร้อมกับพูดประโยคเกรียนใส่

เสือ : ครึ่งชั่วโมงไม่ได้เว่ย ต่อได้ทีละชั่วโมง

เสือผลักชั้นหนังสือล้มลงใส่เกรียนตายเรียบ

เด่น : หนีเร็ว ก่อนที่มันจะมาเพิ่ม

ทั้งหกคนมุ่งไปที่ประตูร้าน แต่พบว่าประตูถูกล็อคไว้ด้วยแม่กุญแจ

หมวย : ประตูล็อคอ่ะ!? เราออกไปไม่ได้แล้ว

ฝ้าย : แปลกแฮะ ล็อคจากข้างในด้วย...?

เด่น : ถ้าประตูถูกล็อคจากข้างใน... แสดงว่ากุญแจต้องยังอยู่ในร้านหนังสือนี้ ใช่ปะ?

ฝ้าย : น่าจะใช่นะ

เด่น : งั้นเราไปหากุญแจกัน

ทุกคนเดินลึกเข้าไปในร้าน ผ่านซอกมืดของร้านหนังสือ

พริกไทย : หยุดก่อนๆๆ ทุกคน! อย่าเพิ่งเดินเข้าไป!

บรูโน่ : ทำไมอ่ะพริกไทย?

พริกไทยชี้ให้ดูหนังสือบนชั้นหนังสือ

พริกไทย : ที่เรากำลังจะเดินผ่านเนี่ย... เป็นชั้นขายหนังสือในตำนานของโรงเรียน... ว่ากันว่าชั้นหนังสือนี้น่ะ รวบรวมหนังสือสำหรับชายรักชายโดยเฉพาะจากทุกมุมโลก มีพลังงานม่วงแรงมาก แค่เดินผ่านก็ทำให้กลายเป็นชายรักชายได้เลย!

เสือ : เหวอ! เกือบเป็นชายรักชายละตรู

เด่น : แต่เราต้องไปหากุญแจนะ

เสือ : ผลักชั้นหนังสือชายรักชายนี้ให้ล้มก็ผ่านไปได้แล้ว

พริกไทย : ไม่ได้นะ!! ถ้าผลักชั้นหนังสือล้ม ออร่าม่วงจะถูกแผ่ฟุ้งกระจายไปทั่วร้าน ทำให้เราทุกคนเป็นชายรักชายในทันที!!

เสือ : แล้วจะให้ทำไงวะ?

เด่น : หมวย... ฝ้าย... พวกเธอไปเอากุญแจกันสองคนได้ป่ะ? มีแค่พวกเธออ่ะที่ผ่านชั้นหนังสือนี้ไปได้

หมวย : ฮะ? พวกเธอให้ชั้นไปกันสองคนเนี่ยนะ?

ฝ้าย : นั่นสิ เราก็กลัวนะ อาวุธอะไรก็ไม่มี

เด่น : แต่ถ้าเราไม่ทำอะไร เราก็จะออกจากที่นี่ไม่ได้นะ

ฝ้าย : ก็ได้ๆ ชั้นไปก็ได้

ฝ้ายกับหมวยเดินผ่านชั้นหนังสือไป และเดินไปตามทางเดินอันมืดสลัวของร้านหนังสือ

ฝ้าย : ในนี้อาจจะปลอดภัยก็ได้ ดูเหมือนไม่มีพวกเกรียนอยู่นะ

หมวย : กรี๊ดดด!!

ฝ้าย : ไรอ่ะ? เกรียนมาเหรอ?

หมวย : เปล่า ชั้นเจอรูปพี่พุดอุดมเดช นักร้องดังอยุ่บนปกนิตยสารอ่ะ กรี๊ดดด!

ฝ้าย : พอเลยย่ะ กรี๊ดเบาๆก็ได้

ทั้งสองคนย่องเข้าไปตามทางเดินที่มีไฟสลัวๆตลอดทาง หลอดไฟหลายหลอดดูเหมือนเก่ามากทำให้ไฟติดๆดับๆ

"แกร๊งง"

เสียงวัตถุบางอย่างหล่นลงพื้น

ฝ้าย : หมวยเธอทำไรหล่นป่ะ

หมวย : เปล่า!

ฝ้าย : แล้วเสียงอะไรอ่ะ?

หมวย : เสียงพวกเด่นพวกเสือมั้ง

ฝ้าย : ไม่น่าจะใช่อ่ะ เสียงมันใกล้มาก

"แกร๊งงง"

หมวย : จริงด้วยอ่ะ! เสียงใกล้มากเลยอ่ะ!

"โครม!!"

มีคนเปิดประตูห้องเก็บของออกมา ร่างกายเขาคลุมด้วยผ้าปูเตียงสีขาว มุ่งหน้ามาที่ทั้งสองคน

หมวย : กรี๊ดดด!!

ฝ้าย : กรี๊ดดด!!

หมวยและฝ้ายวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต ขึ้นบันไดชั้นสองไป คนแปลกหน้าห่มผ้าคลุมเตียงก็วิ่งตามขึ้นมา หมวยพลาดท่า สะดุดขั้นบันไดขั้นสุดท้ายล้ม มันจับขาหมวยไว้

ฝ้าย : หมวย!!

หมวย : ฝ้าย ช่วยด้วย!!!!

คนแปลกหน้า : เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งหนี

คนแปลกหน้าถอดผ้าคลุมเตียงออกจากตัวเขา พบว่าเป็นผู้หญิงคนนึง

ฝ้าย : คุณป้าเจ้าของร้านหนังสือ??

คุณป้า : ใช่แล้ว ฉันเองจ้ะ พอดีหลับอยู่ในห้องเก็บของ แล้วมันรกมาก เดินออกมาเลยมีผ้าคลุมเตียงติดมาด้วย

หมวย : ตกใจหมดเลย

คุณป้า : แต่ฉันอยากให้พวกเธอออกไปซะ ฉันไม่อยากให้ใครมายุ่งร้านหนังสือนี้น่ะ

ฝ้าย : แต่ประตูมันล็อคน่ะค่ะ พวกหนูออกจากร้านไม่ได้

คุณป้า : งั้นรอเดี๋ยวนะ...

คุณป้าควักแตงกวาออกมาจากกระเป๋า

หมวย : คะ...คุณป้า.... จะทำอะไรอ่ะคะ?

คุณป้า : หึหึหึ ตอนที่พวกหนูเดินมาตามทางเดินมืดๆน่ะ... พวกหนูสังเกตรึเปล่าจ๊ะ ว่าผ่านชั้นหนังสือหมวดอะไรมาบ้าง

หมวย : เอ๋??

คุณป้า : จะบอกให้ก็ได้ มันคือชั้นหนังสือหมวดหญิงรักหญิงจ้ะ!!

ฝ้าย : งั้นแสดงว่า!?

หมวย : คุณป้าเป็นหญิงรักหญิง!? กรี๊ดดด

คุณป้า : ใช่แล้วจ้ะ ฉะนั้น รับการโจมตีจากแตงกวาพิฆาตของป้าได้เลย!!

"ตูม!!"

หมวย : กรี๊ดด!!

ป้าใช้แตงกวาฟาดลงพื้น สร้างแรงสั่นสะเทือน หมวยม้วนตัวหลบ แต่พลาดท่า ตกลงไปชั้นล่าง ป้าเดินลงไปหาหมวยเพื่อจะเอาแตงกวาฟาดซ้ำ

ฝ้าย : นี่แน่ะ!!

ฝ้ายหยิบท่อนไม้มาตีท้ายทอยป้า

คุณป้า : แอ๊!!

ป้าสลบคาบันได ฝ้ายล้วงเอากุญแจจากกระเป๋ากางเกงป้า

ฝ้าย : เออ ไหนๆก็ไหนๆละ... ขอตังกับโทรศัพท์ด้วยละกัน

ฝ้ายล้วงเอามือถือและเงินจากตัวป้าด้วย แล้วลงมาดูหมวย

ฝ้าย : หมวยเป็นอะไรมั้ย?

หมวย : ไม่เป็นไรจ้ะ ขอบใจนะที่เป็นห่วง

ฝ้าย : ทำไมอยู่ดีๆก็พูดหวานๆล่ะ? หรือว่า... เราเดินผ่านชั้นหนังสือหญิงรักหญิงนั้น... แสดงว่า... เราสองคนเป็นหญิงรักหญิงไปแล้ว!!

หมวย : อย่าพูดเสียงดังสิอยู่กันสองคนกระซิบเอาก็ได้

ฝ้าย : ไม่นะ ไม่ๆๆๆ หมวย ตั้งสติดีๆ เราต้องหาทางแก้หญิงรักหญิงนี้

หมวย : แก้หญิงรักหญิงอะไรกัน แก้ผ้าง่ายกว่าป่ะ?

ฝ้าย : ไม่นะไม่ๆๆ

ฝ้ายวิ่งหนีหมวย

หมวย : จะหนีไปไหนจ๊าา

ฝ้าย : เธอนี่มันหื่นกามจริงๆ เดี๋ยวรอดจากนี่ไปได้ เธอได้ลง YouTube แน่

ฝ้ายเอามือถือที่ขโมยมาเมื่อกี้ มาถ่ายวิดิโอเซลฟี่ตัวเองกับหมวยที่กำลังวิ่งไล่

ฝ้าย : เซฟละ 555 เธอดังแน่หมวย

ฝ้ายวิ่งกลับออกมาหน้าร้าน

บรูโน่ : ทุกคน พวกสาวๆกลับมาแล้ว

เด่น : ฝ้าย! แล้วหมวยล่ะ?

ฝ้าย : นั่นไง

ไม่ทันขาดคำ หมวยก็วิ่งตามฝ้ายมาทัน

ฝ้าย : เอาล่ะ...หมวย... ดูนี่ซะ!!

ฝ้ายเอามือถือของป้าที่ขโมยมาเมื่อกี้ เปิด app แก้หญิงรักหญิงแล้วชูให้หมวยดู

หมวย : ฮะ... นี่มัน....

หมวยสลับไปทันที

ฝ้าย : ได้ผลแฮะ... โชคดีนะ ที่ตอนถ่ายเซลฟี่เมื่อกี้ เหลือบไปเห็น app แก้หญิงรักหญิงพอดี

เสือ : เล่นอะไรกันอ่ะ

ฝ้าย : อ๋อ ชั้นโชว์ภาพพี่พุดอุดมเดช นักร้องดัง ให้หมวยดูอ่ะ หมวยดีใจจนสลบไปเลย!!

เสือ : ไรหว่า ผู้หญิงนี่แปลกจัง

ไม่นาน หมวยก็ฟื้นขึ้นมา

หมวย : เกิดอะไรขึ้นอ่ะ

ฝ้าย : ไว้ค่อยเล่าทีหลังนะหมวย เดี๋ยวมีเรื่องเล่ากันยาว 555... แต่ตอนนี้ชั้นได้กุญแจมาแล้ว รีบออกไปจากร้านเหอะ

ทุกคนเดินออกไปจากร้าน และเดินมาตามถนนซึ่งค่อนข้างเงียบ

"ตู๊ดตู๊ตู๊ดตู่ดู่"

เสียงมือถือที่ขโมยมาดังขึ้น ฝ้ายก็เลยปิดมือถือ

พริกไทย : ใครโทรมาอ่ะฝ้าย? ไม่รับหรอ?

ฝ้าย : อ๋อ... ไม่อ่ะ แฟนเก่าโทรมา

ฝ้ายโกหกเนียนๆ

"ติ๊ดดดดด ติ๊ดดดด"

มือถือของเด่นดังขึ้น

เด่น : ???

"ปู๊นนน ปู๊นนนน"

"ถ้าเธอไม่รักกันก็ปล่อยฉันไป"

"บนฟ้ามีดาวบนเขามีป่ามีแต่กัญชาเป็นเพื่อนรักเอย"

เสียงมือถือทุกคนดังขึ้นพร้อมกันหมด

พริกไทย : เฮ่ย เสียงมือถือเราก็ดังอ่ะ สงสัยแฟนเก่าโทรมา

เสือ : เฮ่ย ทำไมมันดังพร้อมกันหมดเลยอ่ะ??

"วินนิ่งมั้ยสาาาาาาดดดด"

"สาาดเอ้ยยย"

เกรียนจำนวนหนึ่งวิ่งตรงมาที่พวกเขาทันที

เด่น : มันได้ยินเสียงมือถืออ่ะดิ!! ทุกคนปิดเสียงไว้!!

เสือ : ได้เลยๆ

พวกเขาปิดเสียงโทรศัพท์ และวิ่งหนีพวกเกรียนไปตามถนน

เสือ : เอานี่ไปกิน!!

เสือผลักแผงขายผลไม้ใส่พวกเกรียน พวกมันสะดุดล้ม ถ่วงเวลาไว้ได้ พวกเขาเลี้ยวซ้ายที่หัวมุมถนน แล้วเข้าไปหลบในครัวร้านอาหารร้านหนึ่ง

เด่น : ต้องมีอาวุธกันหน่อยป่ะ?

เด่นหยิบมีดมาสองเล่ม เล่มนึงยื่นให้เสือ ส่วนบรูโน่หยิบสากมา

บรูโน่ : นี่เรียกว่าอะไรอ่ะพริกไทย?

พริกไทย : สาก

บรูโน่ : ทำไมเรียกสาก? ก็เห็นมันเรียบๆ?

พริกไทย : เออว่ะ งั้นเรียกว่าเรียบละกัน

เสือ : แล้วขาหมวยเรียบๆนี่เรียกอะไร

หมวย : ทะลึ่งย่ะ!

"ตูม!!!"

เกรียนพังประตูร้านเข้ามา

"ป้าๆๆ ต่ออีก 1 ชั่วโมง"

เสือ : ไม่ต่อครึ่งชั่วโมงแล้วเหรอ?

เด่น : พวกมันรู้ได้ไงว่าเราอยู่นี่?? เราปิดเสียงโทรศัพท์แล้วนะ...?

เสือ : ไม่รู้ดิ แต่เราอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้ละ

เสือ เด่น บรูโน่ วิ่งไปสู้กับพวกมัน ถ่วงเวลาให้ ฝ้าย หมวย พริกไทยหนีออกจากร้าน ฝ้ายซุ่มซ่ามทำมือถือที่ขโมยมาหล่นไว้ พวกมันเบี่ยงเบนความสนใจมาที่มือถือที่ฝ้ายทำหล่นไว้

เด่น : ทำไมอยู่ดีๆมันก็เดินไปหามือถือล่ะ?

เสือ : จะซื้อบัตรเติมเงินเกมผ่านเน็ตมั้ง ช่างมันเหอะน่า หนีก่อน

ทุกคนออกจากร้าน และเดินไปตามถนน

"งืดดด"

มีคนโทรเข้ามือถือเด่นที่เปิดโหมดสั่นไว้ เด่นรับสาย

เด่น : ฮัลโหล

ชายลึกลับ : พวกเธอ นี่อาจารย์เองนะ พวกเธอมาที่โรงแรมโกลเด้นควีนเร็ว ที่นี่เป็นสถานที่อพยพ.... ซ่า..........................

สัญญาณหลุดไป

เด่น : มีอาจารย์โรงเรียนเราโทรมาบอกว่าให้ไปโรงแรมโกลเด้นควีนอ่ะ เขาบอกเป็นสถานที่อพยพ แต่สายมันหลุดไปแล้ว...

พริกไทย : งั้นพวกเราลองไปกันป่ะล่ะ? ใกล้ๆเอง เรารู้ทางลัด

ฝ้าย : ไปกันเหอะ ดีกว่าเดินอยู่กลางถนนแบบนี้

พวกเขาเดินเข้าซอยทะลุไปหลังโรงแรมโกลเด้นควีน มีทหารควบคุมโรงแรมนี้อยู่จำนวนหนึ่ง และพวกเขาก็ได้พบกับอาจารย์เจ้าของเสียงในโทรศัพท์

หมวย : นั่นอาจารย์ปรีชานี่

อาจารย์ปรีชา : ยินดีต้อนรับ พวกเธอ เข้ามาหลบในห้องประชุมชั้นสองเร็ว ทุกคนอยู่ที่นั่นกัน

พวกเด่นเดินเข้ามาในห้องประชุม พบว่าเป็นห้องประชุมที่กว้างมาก และมีเวทีอยู่ข้างหน้า มีคนมากมายนั่งรวมกันอยู่

อาจารย์ปรีชา : ที่นี่คือที่หลบภัยของพวกเรา อาจารย์พยายามรวบรวมผู้รอดชีวิตมาไว้ที่หอประชุม แล้วทหารจะมาช่วยพวกเราอพยพหนีจากเมืองนี้ ที่นี่ปลอดภัยแน่นอน พวกเธอมาหลบที่นี่ก่อน

เด่น : ขอบคุณมากเลยครับ ถ้าอาจารย์ไม่โทรมา พวกผมคงต้องตายข้างนอกแน่ๆ

อาจารย์ปรีชา : งั้นพวกเธออยู่ในห้องนะ อย่าเพ่นพ่าน มันอันตราย เดี๋ยวอาจารย์ไปทำงานก่อน

อาจารย์ปรีชาเดินออกไปจากห้องประชุมและปิดประตู เขาเดินไปคุยกับทหารนายหนึ่ง

อาจารย์ปรีชา : ล็อคประตูซะ แล้วฆ่าให้หมด

โปรดติดตามตอนต่อไป...........

This post was last modified: 07-09-2015, 10:08 AM by Mysticphoenix.