Thread Rating:
  • 0 Vote(s) - 0 Average
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
[Update บทนำใหม่][นิยาย]The Memory of Lydia : ปฏิหารย์ความทรงจำของสาวน้อยลีเดีย
#1
บทที่ 0 Prologue
คุณคิดว่า ความทรงจำของคุณจะมีรูปร่างแบบไหน?
คุณคิดว่า ความทรงจำของคุณจะจดจำเรื่องราวแบบไหน?
คุณคิดว่า ความทรงจำของคุณนั้นมีค่าเพียงใด?
และ ถ้าหากคุณสูญเสียความทรงจำเหล่านั้นไปล่ะ?
.
.
.


ยินดีต้อนรับเข้าสู่ดินแดนแห่งโมโนเลีย ดินแดนแฟนตาซีในอุดมคติของคนหลายๆคน ที่ที่คุณสามารถเรียนรู้เวทย์มนตร์และศาสตร์การต่อสู้ต่างๆได้อย่างอิสระ
ดินแดนอันสงบ และสวยงาม สิ่งมีชีวิตต่างๆเกื้อเราลกัน มีทั้งคนแคระ ภูติ เอลฟ์ และเหล่ามนุษย์ทั้งหลาย
ดินแดนแห่งนี้แบ่งเขตการปกครองเป็น 3 เขต คือ
- อาณาจักรฮิวมูเนีย: อาณาจักรของเหล่ามนุษย์ เป็นศูนย์กลางของดินแดนโมโนเลีย (ตรงกลางจริงๆ) ทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางการคมนาคม (มนุษย์ค่อนข้างมีหัวทันสมัย ผลิตสิ่งต่างๆมาอำนวยความสะดวก เช่น พาหนะแบบต่างๆ) การค้าขาย (เนื่องจากการมีพาหนะที่หลากหลาย บวกกับความเก่งกาจในด้านการเจรจาของมนุษย์) ที่นี้ปกครองโดย จักรพรรดิมอร์แกน โดยมี เจ้าหญิงวิคตอเรีย ธิดาของพระองค์เป็นที่ปรึกษา (มันสมองของเมืองเลยก็ว่าได้)
- อาณาจักรเอลฟ์: เป็นอาณาจักรธรรมชาตินิยม และเป็นพวกที่รักในศักดิ์ศรีซะด้วย ชาวเอลฟ์เก่งกาจในด้านเวทย์มนตร์สายธรรมชาติ และยังมีความสามารถในการอักขระโบราณอีกด้วย อาณาจักรเอลฟ์มีหน้าที่หลักในด้านการใช้สมุนไพรในการรักษาการเก็บรักษาคัมภีร์โบราณต่างๆ และด้านการดนตรีและการแสดง (มีคนเคยกล่าวไว้ว่า หากได้ฟังเสียงบรรเลงเพลงของเหล่าเอลฟ์สแล้ว จะมีความสุขไปเจ็ดทิวาราตรี)
- อาณาจักรคนแคระ: คนแคระเป็นเผ่าที่ขยันขันแข็งมาก มีฝีมือในด้านการตีเหล็ก ทำอาวุธ ขุดแร่ (ทองก็ขุดนะ) อุปกรณ์เครื่องใช้รวมไปถึงสิ่งก่อสร้างจากเหล็ก ล้วนเป็นฝีมือการตีเหล็กของคนแคระทั้งสิ้น คิดถึงงานช่าง คิดถึงคนแคระ (รับงานทั่วราชอาณาจักรจ้า~)
แต่เบื้องหลังความสวยงามเหล่านี้ ต่างก็ฉาบไปด้วยเลือดเนื้อของบรรพบุรุษในสงครามแย่งชิงดินแดนศักดิ์สิทธิ์ โมโนเลีย เมื่อ 1,000 ปีที่แล้ว ระหว่างกองทัพภาคีแห่งแอปซิลอน ซึ่งนำทัพโดยกลุ่มอัศวินแห่งแสง กับกองทัพจากโลกมืด ซึ่งผลก็คือ กองทัพภาคีได้ชัยชนะและได้ดินแดนแห่งนี้ไปครอบครองและอัศวินแห่งแสงก็ได้ทำการผนึกกองทัพปีศาจเหล่านั้นไว้

แต่การที่จะบูรณะดินแดนที่ผ่านสงครามมาอย่างโชกโฉนก็ต้องใช้เวลารวม 100 ปี กว่าจะเสร็จสมบูรณ์

แต่นับวันเรื่อยมา พลังเวทย์มหาศาลที่ใช้ผนึกกองทัพปีศาจเอาไว้ก็เริ่มสลายไป และแล้วสักวันหนึ่ง กองทัพแห่งความมืดคงจะตื่นขึ้นมา จากนิทราอันแสนยาวนาน

หากถึงเวลานั้นแล้ว เหล่าภาคีคงจะต้องเป็นฝ่ายหลับไหลในห่วงเเห่งนิทราเช่นกัน
[Image: NvcQbcH.jpg]
[-] The following 3 users say Thank You to Ivan_GilDong for this post:
  • [IRPG] Kuntana, slost, นิราจ
Reply
#2
รออ่านตอนที่ 1แมวน้ำขาว

 "กาก"
[Image: bujuroll.gif] แอดเพื่อน Steam จิ้มแรงๆเลย >>> [Image: AddFriend.png]
[Image: 76561198091389336.png]




[-] The following 1 user says Thank You to slost for this post:
  • Ivan_GilDong
Reply
#3
บทที่ 1 การตื่นขึ้นมาของสาวน้อยความจำเสื่อม

"อ๊ะ" เสียงใสๆของสาวน้อยคนหนึ่ง ที่ตื่นขึ้นมาในสถานที่ๆเธอไม่รู้จัก
เธอพยายามพยุงตัวเองขึ้น จากพื้นที่เธอนอน
"ที่นี้มัน..ที่ไหนกันนะ แล้ว.. ฉันเป็นใครกัน?"สาวน้อยความจำเสื่อมเริ่มตั้งคำถามกับตัวเอง ขณะที่เธอกำลังยืนมองรอบๆตัวเธอ
ที่ที่เธออยู่ เป็นที่ๆมืดและอับชื้นมาก เป็นทางเดินเก่าๆดูโบราณ มีตะไคร่และสาหร่ายเกาะอยู่ที่กำแพงเต็มไปหมด แสงสว่างเดียวที่จะทำให้พอมองเห็นได้ ก็คือแสงที่รอดออกมาจากช่องรอยแตกบนฝ้าเพดาน
"มีใครอยู่ไหมค่ะ~"สาวน้อยตะโกนเสียงดัง เผื่อว่าจะใครที่อยู่แถวนั้นได้ยินเสียงของเธอ แต่ว่า ไม่มีการตอบสนองใดๆกลับมาเลย...
"ฉันควรรีบออกไปจากที่นี้แล้วล่ะ"เธอเอ่ยเสร็จ จึงรีบจ่ำเดินตามทาง..
ขณะที่เธอเดินคลำาทางไปซักพักหนึ่งเธอก็เดินไปสะดุดเข้ากับตะเกียงที่ยังพอมีน้ำมันเหลืออยู่กับกล่องไม้ขีด "เอ๊ะ นั้นมันตะเกียงนิ มีไม้ขีดไฟด้วย เยี่ยมเลย" เธอรีบจุดตะเกียง แต่ว่า เธอต้องใช้เวลานานสักหน่อย เพราะเธอลืมวิธีการจุดตะเกียงไปแล้ว
เมื่อเธอจุดตะเกียงเสร็จ เธอก็ต้องประหลาดใจ แสงสว่างของตะเกียงทำให้เธอเห็นรูปสลักดูโบราณ เป็นรูปภาพการต่อสู้กันระหว่างคนกับอะไรสักอย่างที่ไม่ใช่คน แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เพราะสิ่งที่เธอต้องการคือ การออกไปจากสถานที่บ้าๆนี้
แสงสว่างจากตะเกียง เป็นแสงสว่างเดียวที่นำเธอฝ่าผ่านความมืดไปตามทางเดิน ทางเดินช่างมืดและเปลี่ยวนัก ระหว่างทางเธอต้องเดินฝ่าผ่านฝูงค้างคาวเจ้าถิ่น ฝูงแมลงแปลกๆดูน่าเกลียดที่เกาะตามฝ่าผนังเต็มไปหมด ทางที่เดินมาเป็นทางที่ดูยาวไกล เลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา ทำให้เธอรู้สึกว่า หากเธอจะเดินกลับไปจริงๆ เธอต้องหลงทางแน่ๆ
เมื่อเดินไปได้สักพักใหญ่ เธอก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยล้า และถ้อแท้ ในตอนแรกเธอเริ่มถอดใจ แล้วนั้งลงพิงกำแพงเย็นๆ แล้วก็นึกถึงเส้นทางที่เธอเดินมา ทางอันแสนไกล...
"แต่ฉันเดินมาได้ไกลขนาดนี้แล้ว ลองอีกซักตั้งจะเป็นไรไป ฮืบ!"
แต่แล้วเธอก็เหลือบมองไปเห็นประตูบานใหญ่ซึ่งช่วยจุดประกายความหวังของเธอขึ้นมาอีกครั้ง
"นั้นมัน ประตูนิ.."เธอวางตะเกียงลง แล้วเดินไปพยายามจะผลักประตู
เธอพยายามพลักประตู ถึง 4 หน แต่ประตูก็ไม่ยอมเขยือนเลย มันทั้งหนักทั้งฝืด ความพยายามครั้งสุดท้ายของเธอ เธอทุ่มเทพลังทั้งหมดที่เธอมีเธอโถมร่างกายของเธอใส่ประตู ในที่สุดประตูแห่งความหวังก็เปิดออก "ในที่สุด.." แต่การที่เธอโถมตัวใส่ประตู ทำให้เธอล้มลงไปเมื่อประตูเปิด
"โอ้ย เจ็บจังเลย~"เธอร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด เธอเหลือบมองไปดูฝ้าเพดานที่ดูต่ำกว่าที่ผ่านมา เธอสังเกตเห็นแผ่นไม้ที่กั้นเธอระหว่างอิสระภาพอยู่
เธอไม่รีรอ รีบเดินไปผลักแผ่นไม้กระดานออก และใช้แรงเฮือกสุดท้ายของเธอปีนขึ้นมา
ในที่สุด เธอก็ปีนขึ้นมาได้สำเร็จ เธอล้มตัวลงบนพื้นหญ้านุ่มๆ "ในที่สุด...ก็...ออก...มาได้...สักที.."สิ้นเสียงของเธอ เธอก็สลบไปด้วยความเหนื่อย
อยู่ในระหว่างปรับปรุงเนื้อหาและเพิ่มเติมรายละเอียด
<><><>ยังไม่จบบทที่ 1เดียวพรุ่งนี้มาต่อ<><><>
Reply
#4
[Image: 0ivan.jpg]

สั่นมากฮะ สำหรับ 1 ตอน เนื้อเรื่องจริงๆมีแค่ นางเอกตื่นมาท่ามกลางความมืดโดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร เธอพยายามหาทางออก แล้วดันไปจับได้ตะเกียง กับไม้ขีดแบบฟลุคๆ(ฟลุคมาก ) เลยเดินออกมา เจอประตูพลักไม่ได้ เลยชนแม่มทั้งตัว และเดินไปพลักแผ่นไม้ แล้วปีนออกมาสลบ ...

ส่วนอื่นๆ ผมขีดไว้ให้ดูเล่นๆฮะ
ในส่วนที่เป็นบท นำ อย่างน้อย ควรจะให้คนอ่านรู้ถึง และดึงความสนใจของคนอ่าน ให้อยากติดตามบทที่2 หรือบทต่อไป แต่ สารภาพตรงๆว่า
มันสั้นเสียจนจับรายละเอียดอะไรแทบไม่ได้เลย เนื้อเรื่องก็แค่ 2บรรทัดแบบที่ผมเล่าข้างต้น ถ้าเพิ่มเติ่มเชิงอรรถรสด้วย เช่น ความลำบากมากกว่านี้ในการหาทางออกจากถ้ำ หรือบลาๆๆ ให้มันน่าติดตาม น่าจะดีกว่านี้ครับ
https://www.facebook.com/guless.jn สมุดหนังหน้าสำหรับการตามข้อมูลรั่วๆ ที่หื่นบ้างอะไรบ้าง
[-] The following 1 user says Thank You to jin for this post:
  • Ivan_GilDong
Reply
#5
Show ContentSpoiler:
ขอบคุณสำหรับคำติชมนะคับ ผมมือใหม่ จะปรับปรุงเนื้อหาให้ดีกว่านี้นะคับ //โค้ง
ตะไคร้นี้ ผมพิมพ์คับ ทำหน้าเหยาหมิง
จริงๆผมเขียนยาวกว่านี้คับ แต่ไปเผลอลบ พิมใหม่ ร้องไห้ ผมแก้ใหม่ดีไหนเนี้ย แมวยิ้ม
ทางด้านบทนำผมไม่รู้จะอธิบายอย่างไงอ่ะคับ เดียวผมจะไปลองดูตัวอย่างนิยายคนอื่นๆมานะคับ
[Image: NvcQbcH.jpg]
Reply
#6
Update V1.1.0
- อัปเดตบทนำ (บท 1 เดียวอัปทีหลังคับ ทำหน้าเหยาหมิง)
[Image: NvcQbcH.jpg]
Reply


Forum Jump:


Users browsing this thread: 1 Guest(s)