โครงเรื่อง 


เกี่ยวกับชายคนหนึ่งที่มีประสาทการได้กลิ่นที่เฉียบไวมาก และด้วยประสบการณ์วัยเด็กบางอย่าง ทำให้เขาหลงใหลยึดติดกับกลิ่นของแอปเปิ้ลจนเรียกได้ว่าวิปริต แต่เขาก็ได้เก็บงำมันไว้ และแสร้งใช้ชีวิตปกติเรื่อยมา ภายนอกเขาคือหัวหน้าผู้สุขุมและใจดีของพนักงานทุกคน


จนกระทั่งMCได้เจอกับเด็กสาวคนหนึ่งผู้มีกลิ่นเหมือนแอปเปิ้ลเขียวรสเลิศ "หล่อนช่างเยาว์วัย และสดใหม่" เขารำพึงกับตัวเอง กลิ่นหอมหวานนั้นยังติดจมูกไม่รู้ลืม


แม้จะเป็นแค่การพบเจอกันเพียงแค่ไม่กี่นาที แต่มันได้หลอกหลอนเขาทุกค่ำคืน ความต้องการครอบครองรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ แอปเปิ้ลลูกใด ๆ เมื่ออยู่ต่อหน้าหล่อนแล้วก็เป็นได้เพียงผลไม้เน่าเฟะชวนคลื่นไส้ กลิ่นที่ประทับในความทรงจำนี้ได้ซึมลึกไปถึงจิตวิญญาณ มันกัดกร่อนความรู้สำนึกและศีลธรรมอันดีงามทุกอย่างหมดสิ้นไป


และแล้ว เขาก็ได้เริ่มแผนการ "น้ำหอมมนุษย์" ขึ้นมา…





คาแรกเตอร์MC


ใบหน้าเปื้อนยิ้ม ดูเป็นคนใจดี เชื่อถือได้

คำพูด : ประโยคจะสุภาพเรียบร้อย

ความคิด : จะแสดงด้านที่น่ากลัว ผู้เล่นจะรู้สึกได้ถึงจิตใจที่บิดเบี้ยวจากความย้อนแย้งของประโยคคำพูดที่ดูดีกับประโยคในวงเล็บซึ่งตรงกันข้ามกันสุดขั้ว

Ex.

ตัวประกอบ : วันนี้ดิฉันเปลี่ยนดอกไม้ในแจกันให้ใหม่ หวังว่าหัวหน้าจะชอบนะคะ

MC : ขอบคุณครับ กลิ่นหอมมากเลย

MC : (คลื่นไส้…อยากจะอ้วก)





ระบบการเล่น


-แบ่งเป็นวัน ๆ ไป


-เควสหลัก 


1.สร้างความสัมพันธ์กับเป้าหมาย

▪เป้าหมายจะไปอยู่ในสถานที่ที่แตกต่างกันในแต่ละวัน หาทางไปพบเพื่อพูดคุยสานสัมพันธ์

▪การพูดคุย ตัวเลือกบางอย่างจะส่งผลต่อฉากจบ

2. สืบข้อมูลของเป้าหมาย

▪หาทางแอบดูชีวิตส่วนตัวในคอม

▪หลอกถามข้อมูลจากคนรอบข้าง

▪สืบค้นข้อมูลส่วนตัวต่าง ๆ เช่น ชื่อ ที่อยู่ ฯลฯ

3. หาวิธีทำน้ำหอมและจัดหาอุปกรณ์

▪อาจจะจากหนังสือปริศนา บุคคลโลกเบื้องหลัง ฯลฯ

เควสรอง

▪ช่วยเหลือพนักงานในบริษัท นำไปสู่การหลอกถามข้อมูลเป้าหมาย

▪ตามหาพาสเวิร์ดคอม ประตู คีย์การ์ดห้อง กุญแจ ฯลฯ

▪ตามหาอุปกรณ์เครื่องมือทำน้ำหอมมนุษย์ อย่างการตามหาวัตถุดิบต่าง ๆ มาทดสอบก่อนเริ่มปฏิบัติจริง เช่น เปลือกมะนาว กานพลู อบเชย ลูกจันทน์ ยี่หร่า สะระแหน่ หัวเชื้อน้ำหอมจากดอกกุหลาบ ลาเวนเดอร์ ฯลฯ

▪เควสย่อยอื่น ๆ รับงานเสริมมาหาเงินซื้ออุปกรณ์เครื่องต่าง ๆ เช่น หม้อกลั่น เตา หลอดทดลอง ฯลฯ

▪ตามเก็บโน้ตต่าง ๆ ของตัวเอง เพื่อให้ผู้เล่นทราบปมในวัยเด็ก นำไปสู่การตอบตัวเลือกที่ถูกต้อง และทำให้ได้ฉากจบที่ดี





ฉากจบ

True end

▪ล้มเลิกแผนการ แก้ปมวัยเด็กได้ กลับสู่เส้นทางที่ถูกต้องและเริ่มต้นใหม่กับเป้าหมาย ♡

Good end 

▪ล้มเลิกแผนการ แก้ปมในวัยเด็กได้ กลับมาสู่เส้นทางที่ถูกต้อง แต่ความสัมพันธ์ไม่อาจกลับคืนมาดังเดิม

Normal end

▪แผนการไม่สำเร็จ ทนทุกข์ทรมานกับจิตใจที่ผิดปกติของตนตลอดกาลเพราะแก้ปมไม่สำเร็จ

Bad end

▪แผนการสำเร็จ จมดิ่งสู่ความหอมหวานคลั่กข้นของเลือดและความตาย

gameover

▪ถูกจับได้ ติดคุกไปตามระเบียบ




เสริม


ธีมพื้นหลังยืดหยุ่นได้ความเหมาะสม เป็นเรื่องราวในโรงเรียน ย้อนยุค หรือโลกแฟนตาซี


ถ้าโลกแฟนตาซีอาจเก็บวัตถุดิบจากมอน หากย้อนยุคอาจตามหาในป่า โรงเรียนก็ทำเควสกับเพื่อนร่วมห้อง ครู ภารโรง หรืออื่น ๆ

เซย์คา คุโระ นามของเด็กผู้หญิงอายุ6ขวบที่อาศัยอยู่ในโลกที่โหดร้ายนี้ เธออาศัยอยู่ด้วยกันกับพ่อแม่ในเมืองใหญ่ของประเทศหนึ่ง
 แม่ของเธอ มีหน้าที่ดูแลบ้าน บางวันก็ซ่อมบ้าน
 พ่อของเธอเป็นตำรวจ มักใส่หน้ากากออกไปทำงานนอกบ้าน กลับมาพักผ่อนตอนเช้าค่ำไม่ถึง4ชั่วโมง
แม้จะเต็มไปด้วยความยากลำบาก บางวันก็ไม่มีอะไรกิน แต่คุโระก็ยังมีความสุขในครอบครัวที่แสนอบอุ่น
จนกระทั่ง เช้าวันหนึ่งพวกโจร5คนได้พังกระจกทุบเข้าบ้านของเธอ พ่อที่นอนพักไม่ถึง10นาทีก็ต้องตื่นมา และบอกให้คุโระไปซ่อนตัวอยู่ห้องใต้ดิน แม้พ่อจะมีปืนแต่ก็ไม่มีความคิดที่จะฆ่าใคร เพราะเชื่อว่ามนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีเมตตาไม่สมควรฆ่ากันเอง รวมถึงยังเคยร่วมต่อต้านการประหารนักโทษสมัยที่โลกยังสงบสุขอยู่ เขาจึงทำแค่เล็งปืนขู่ จนสุดท้ายก็ถูกโจรลอบเข้าแทงจากด้านหลังตายคาที่
พวกโจรพังข้าวของและเจอกับห้องใต้ดินโดยบังเอิญ ในขณะที่พวกโจรกำลังพังประตูอยู่นั้น แม่ก็ยัดหน้ากากกันฝุ่นไว้ให้คุโระกอดไว้ แล้วยัดคุโระเข้าไปในช่องระบายอากาศพร้อมขันน็อตแบบลวกๆ แม่กำชับให้คุโระห้ามส่งเสียงเด็ดขาด โจรลงมาถึงก็ฆ่าแม่ของเธอ โดยที่คุโระนั้นทำได้แค่มองอย่างหวาดกลัวพยายามเก็บเสียงร้องไห้ไว้สุดชีวิต
พวกโจรได้ทำลายข้าวของทุบกระจก ขโมยของเอากิน หน้ากาก หรือยาที่กักตุนไว้ไปจนหมด เธออยากให้ช่วงเวลานี้ผ่านพ้นไปเร็วๆ แต่เวลาช่างเดินช้าซะเหลือเกิน
เมื่อพวกโจรเดินออกไป คุโระก็มาดูศพแม่ตัวเอง น้ำตาที่กั้นไว้ตลอดก็ไหลออกมา จากนี้ไปจะไม่มีใครคอยปกป้องเธออีกแล้ว ไม่เหลือใครที่คอยปลอบโยนเธอ ให้กำลังใจเธอ สอนสั่งเธอ
เธอจะต้องนอนคนเดียวในเตียงที่เย็นดุจน้ำแข็งในบ้านเหลือเพียงความเงียบ ต้องออกหาอาหารด้วยตัวเองสู่โลกภายนอกที่ไม่เคยเห็น หวาดกลัวผู้คนที่ไม่เคยเจอ

เธอจะ...มีชีวิตอยู่รอดไปถึงวันพรุ่งนี้ได้ไหม?