เวลาประมาณสี่ทุ่มกว่าๆ..........ผมซึ่งกำลังฝึกวาดภาพอยู่ในขณะที่วาดไปได้สักพัก
ก็รู้สึกว่าภาพนั้นมันขาดอะไรไปบางอย่าง ผมได้นั่งคิดถึงสาเหตุพร้อมกับเปิดเฟซบุ๊ค
เมื่อดูจบแล้ว แต่ก็ยังไม่มีวี่แววที่จะคิดเรื่องการวาดรูปออกจึงเปิดยูทูปเพื่อฟังเพลง
เพลงที่ฟังนั้นเป็นเพลงประกอบหนังผีเรื่องหนึ่งซึ่งผมก็จำไม่ได้แล้ว
เมื่อฟังไปสักพักก็เกิดไอเดียในการวาดนั่นคือการวาดนางเอกเกมประเภทสยองขวัญขึ้นมา
เมื่อเริ่มวาดผมได้ตั้งลักษณะของเธอประมาณสาวน้อยผมยาวที่มีรอยยิ้มสดใส
แต่ต้องมาติดอยู่กลางป่าโดยมีฆาตกรโรคจิตคอยไล่ฆ่า เมื่อคิดได้ดังนั้น
ผมจึงลงมือวาดเธอขึ้นมา ระหว่างที่วาดเป็นตอนประมาณห้าทุ่ม เสียงของฝนที่ตกลงมา
จากด้านนอกหน้าต่างทำให้ผมรู้สึกกังวลแปลกๆ ผมไม่ได้ใส่ใจกับมันมากนัก
ผ่านไปสักประมาณครึ่งชั่วโมง ในที่สุดผมก็วาดเธอจนเสร็จ ภาพของเธอนั้นสำหรับผม
แล้วถือว่าดูดีกว่าภาพที่ผ่านๆมา เธอมีรอยยิ้มที่งดงาม มือข้างขวาของเธอถือช่อดอกไม้
เธอสวมเสื้อยืดธรรมดากับกระโปรงสั้น หลังจากวาดเสร็จ นาฬิกาดิจิตอลของผมก็ดังขึ้นมา
เป็นเวลาเที่ยงคืนพอดี ทันใดนั้นไฟก็เกิดดับขั้นมา ผมตกใจจนตกเก้าอี้หัวกระแทกพื้นอย่างจัง
ได้ลุกขึ้นมา ผมพยายามคลำหาโทธศัพท์มือถือมาเปิด เพื่อใชแสงของมันในการมอง
ภายในห้องที่มืดสนิท เมื่อผมคลำได้มือถือแล้ว ผมไม่รอช้าที่จะเปิดมันขึ้นมา
เมื่อผมนำมือถือไปส่องที่ภาพที่เพิ่งวาดเสร็จกลับปรากฎหญิงสาวที่กำลังยิ้มเหมือนคนโรคจิต
ชุดของเธอนั้นขาดรุ่งริ่ง และในมือขวาของเธอกลับมือปังตอไม่ใช่ดอกไม้แต่อย่างใด
ผมตกใจเดินถอยกลังออกจากโต๊ะทำงานก็ไปชนกับอะไรบางอย่าง เมื่อผมหันกลับไป
ก็ได้พบกับหญิงสาวภายในรูปกำลังยืนยิ้มอยู่ข้างหลังผม เธอพูดด้วยเสียงสั่นๆว่า " ภาพของนายขาดแค่ชีวิตของนายก็เท่านั้นเอง " ฉัวะ.....................
***เรื่องนี้เป็นเรื่องแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง เนื้อหาสาระหามีไม่ (จริงๆก็แค่แต่งเพื่อประกอบภาพที่วาดเสร็จแค่นั้นเอง ฝากติชมด้วยนะครับ)
ปล. ไหล่กว้างไปอีกแล้ว....