:::::::::::::::GRIAN CRISIS - เกรียนล้างโลก:::::::::::::::
ตอนที่ 2 : หาทางออก
"วินนิ่งมั้ยสาด"
"ป้าๆต่ออีกครึ่งชั่วโมง"
เกรียนประมาณ 5 ตัว ค่อยๆเดินเข้ามาพร้อมกับพูดประโยคเกรียนใส่
เสือ : ครึ่งชั่วโมงไม่ได้เว่ย ต่อได้ทีละชั่วโมง
เสือผลักชั้นหนังสือล้มลงใส่เกรียนตายเรียบ
เด่น : หนีเร็ว ก่อนที่มันจะมาเพิ่ม
ทั้งหกคนมุ่งไปที่ประตูร้าน แต่พบว่าประตูถูกล็อคไว้ด้วยแม่กุญแจ
หมวย : ประตูล็อคอ่ะ!? เราออกไปไม่ได้แล้ว
ฝ้าย : แปลกแฮะ ล็อคจากข้างในด้วย...?
เด่น : ถ้าประตูถูกล็อคจากข้างใน... แสดงว่ากุญแจต้องยังอยู่ในร้านหนังสือนี้ ใช่ปะ?
ฝ้าย : น่าจะใช่นะ
เด่น : งั้นเราไปหากุญแจกัน
ทุกคนเดินลึกเข้าไปในร้าน ผ่านซอกมืดของร้านหนังสือ
พริกไทย : หยุดก่อนๆๆ ทุกคน! อย่าเพิ่งเดินเข้าไป!
บรูโน่ : ทำไมอ่ะพริกไทย?
พริกไทยชี้ให้ดูหนังสือบนชั้นหนังสือ
พริกไทย : ที่เรากำลังจะเดินผ่านเนี่ย... เป็นชั้นขายหนังสือในตำนานของโรงเรียน... ว่ากันว่าชั้นหนังสือนี้น่ะ รวบรวมหนังสือสำหรับชายรักชายโดยเฉพาะจากทุกมุมโลก มีพลังงานม่วงแรงมาก แค่เดินผ่านก็ทำให้กลายเป็นชายรักชายได้เลย!
เสือ : เหวอ! เกือบเป็นชายรักชายละตรู
เด่น : แต่เราต้องไปหากุญแจนะ
เสือ : ผลักชั้นหนังสือชายรักชายนี้ให้ล้มก็ผ่านไปได้แล้ว
พริกไทย : ไม่ได้นะ!! ถ้าผลักชั้นหนังสือล้ม ออร่าม่วงจะถูกแผ่ฟุ้งกระจายไปทั่วร้าน ทำให้เราทุกคนเป็นชายรักชายในทันที!!
เสือ : แล้วจะให้ทำไงวะ?
เด่น : หมวย... ฝ้าย... พวกเธอไปเอากุญแจกันสองคนได้ป่ะ? มีแค่พวกเธออ่ะที่ผ่านชั้นหนังสือนี้ไปได้
หมวย : ฮะ? พวกเธอให้ชั้นไปกันสองคนเนี่ยนะ?
ฝ้าย : นั่นสิ เราก็กลัวนะ อาวุธอะไรก็ไม่มี
เด่น : แต่ถ้าเราไม่ทำอะไร เราก็จะออกจากที่นี่ไม่ได้นะ
ฝ้าย : ก็ได้ๆ ชั้นไปก็ได้
ฝ้ายกับหมวยเดินผ่านชั้นหนังสือไป และเดินไปตามทางเดินอันมืดสลัวของร้านหนังสือ
ฝ้าย : ในนี้อาจจะปลอดภัยก็ได้ ดูเหมือนไม่มีพวกเกรียนอยู่นะ
หมวย : กรี๊ดดด!!
ฝ้าย : ไรอ่ะ? เกรียนมาเหรอ?
หมวย : เปล่า ชั้นเจอรูปพี่พุดอุดมเดช นักร้องดังอยุ่บนปกนิตยสารอ่ะ กรี๊ดดด!
ฝ้าย : พอเลยย่ะ กรี๊ดเบาๆก็ได้
ทั้งสองคนย่องเข้าไปตามทางเดินที่มีไฟสลัวๆตลอดทาง หลอดไฟหลายหลอดดูเหมือนเก่ามากทำให้ไฟติดๆดับๆ
"แกร๊งง"
เสียงวัตถุบางอย่างหล่นลงพื้น
ฝ้าย : หมวยเธอทำไรหล่นป่ะ
หมวย : เปล่า!
ฝ้าย : แล้วเสียงอะไรอ่ะ?
หมวย : เสียงพวกเด่นพวกเสือมั้ง
ฝ้าย : ไม่น่าจะใช่อ่ะ เสียงมันใกล้มาก
"แกร๊งงง"
หมวย : จริงด้วยอ่ะ! เสียงใกล้มากเลยอ่ะ!
"โครม!!"
มีคนเปิดประตูห้องเก็บของออกมา ร่างกายเขาคลุมด้วยผ้าปูเตียงสีขาว มุ่งหน้ามาที่ทั้งสองคน
หมวย : กรี๊ดดด!!
ฝ้าย : กรี๊ดดด!!
หมวยและฝ้ายวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต ขึ้นบันไดชั้นสองไป คนแปลกหน้าห่มผ้าคลุมเตียงก็วิ่งตามขึ้นมา หมวยพลาดท่า สะดุดขั้นบันไดขั้นสุดท้ายล้ม มันจับขาหมวยไว้
ฝ้าย : หมวย!!
หมวย : ฝ้าย ช่วยด้วย!!!!
คนแปลกหน้า : เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งหนี
คนแปลกหน้าถอดผ้าคลุมเตียงออกจากตัวเขา พบว่าเป็นผู้หญิงคนนึง
ฝ้าย : คุณป้าเจ้าของร้านหนังสือ??
คุณป้า : ใช่แล้ว ฉันเองจ้ะ พอดีหลับอยู่ในห้องเก็บของ แล้วมันรกมาก เดินออกมาเลยมีผ้าคลุมเตียงติดมาด้วย
หมวย : ตกใจหมดเลย
คุณป้า : แต่ฉันอยากให้พวกเธอออกไปซะ ฉันไม่อยากให้ใครมายุ่งร้านหนังสือนี้น่ะ
ฝ้าย : แต่ประตูมันล็อคน่ะค่ะ พวกหนูออกจากร้านไม่ได้
คุณป้า : งั้นรอเดี๋ยวนะ...
คุณป้าควักแตงกวาออกมาจากกระเป๋า
หมวย : คะ...คุณป้า.... จะทำอะไรอ่ะคะ?
คุณป้า : หึหึหึ ตอนที่พวกหนูเดินมาตามทางเดินมืดๆน่ะ... พวกหนูสังเกตรึเปล่าจ๊ะ ว่าผ่านชั้นหนังสือหมวดอะไรมาบ้าง
หมวย : เอ๋??
คุณป้า : จะบอกให้ก็ได้ มันคือชั้นหนังสือหมวดหญิงรักหญิงจ้ะ!!
ฝ้าย : งั้นแสดงว่า!?
หมวย : คุณป้าเป็นหญิงรักหญิง!? กรี๊ดดด
คุณป้า : ใช่แล้วจ้ะ ฉะนั้น รับการโจมตีจากแตงกวาพิฆาตของป้าได้เลย!!
"ตูม!!"
หมวย : กรี๊ดด!!
ป้าใช้แตงกวาฟาดลงพื้น สร้างแรงสั่นสะเทือน หมวยม้วนตัวหลบ แต่พลาดท่า ตกลงไปชั้นล่าง ป้าเดินลงไปหาหมวยเพื่อจะเอาแตงกวาฟาดซ้ำ
ฝ้าย : นี่แน่ะ!!
ฝ้ายหยิบท่อนไม้มาตีท้ายทอยป้า
คุณป้า : แอ๊!!
ป้าสลบคาบันได ฝ้ายล้วงเอากุญแจจากกระเป๋ากางเกงป้า
ฝ้าย : เออ ไหนๆก็ไหนๆละ... ขอตังกับโทรศัพท์ด้วยละกัน
ฝ้ายล้วงเอามือถือและเงินจากตัวป้าด้วย แล้วลงมาดูหมวย
ฝ้าย : หมวยเป็นอะไรมั้ย?
หมวย : ไม่เป็นไรจ้ะ ขอบใจนะที่เป็นห่วง
ฝ้าย : ทำไมอยู่ดีๆก็พูดหวานๆล่ะ? หรือว่า... เราเดินผ่านชั้นหนังสือหญิงรักหญิงนั้น... แสดงว่า... เราสองคนเป็นหญิงรักหญิงไปแล้ว!!
หมวย : อย่าพูดเสียงดังสิอยู่กันสองคนกระซิบเอาก็ได้
ฝ้าย : ไม่นะ ไม่ๆๆๆ หมวย ตั้งสติดีๆ เราต้องหาทางแก้หญิงรักหญิงนี้
หมวย : แก้หญิงรักหญิงอะไรกัน แก้ผ้าง่ายกว่าป่ะ?
ฝ้าย : ไม่นะไม่ๆๆ
ฝ้ายวิ่งหนีหมวย
หมวย : จะหนีไปไหนจ๊าา
ฝ้าย : เธอนี่มันหื่นกามจริงๆ เดี๋ยวรอดจากนี่ไปได้ เธอได้ลง YouTube แน่
ฝ้ายเอามือถือที่ขโมยมาเมื่อกี้ มาถ่ายวิดิโอเซลฟี่ตัวเองกับหมวยที่กำลังวิ่งไล่
ฝ้าย : เซฟละ 555 เธอดังแน่หมวย
ฝ้ายวิ่งกลับออกมาหน้าร้าน
บรูโน่ : ทุกคน พวกสาวๆกลับมาแล้ว
เด่น : ฝ้าย! แล้วหมวยล่ะ?
ฝ้าย : นั่นไง
ไม่ทันขาดคำ หมวยก็วิ่งตามฝ้ายมาทัน
ฝ้าย : เอาล่ะ...หมวย... ดูนี่ซะ!!
ฝ้ายเอามือถือของป้าที่ขโมยมาเมื่อกี้ เปิด app แก้หญิงรักหญิงแล้วชูให้หมวยดู
หมวย : ฮะ... นี่มัน....
หมวยสลับไปทันที
ฝ้าย : ได้ผลแฮะ... โชคดีนะ ที่ตอนถ่ายเซลฟี่เมื่อกี้ เหลือบไปเห็น app แก้หญิงรักหญิงพอดี
เสือ : เล่นอะไรกันอ่ะ
ฝ้าย : อ๋อ ชั้นโชว์ภาพพี่พุดอุดมเดช นักร้องดัง ให้หมวยดูอ่ะ หมวยดีใจจนสลบไปเลย!!
เสือ : ไรหว่า ผู้หญิงนี่แปลกจัง
ไม่นาน หมวยก็ฟื้นขึ้นมา
หมวย : เกิดอะไรขึ้นอ่ะ
ฝ้าย : ไว้ค่อยเล่าทีหลังนะหมวย เดี๋ยวมีเรื่องเล่ากันยาว 555... แต่ตอนนี้ชั้นได้กุญแจมาแล้ว รีบออกไปจากร้านเหอะ
ทุกคนเดินออกไปจากร้าน และเดินมาตามถนนซึ่งค่อนข้างเงียบ
"ตู๊ดตู๊ตู๊ดตู่ดู่"
เสียงมือถือที่ขโมยมาดังขึ้น ฝ้ายก็เลยปิดมือถือ
พริกไทย : ใครโทรมาอ่ะฝ้าย? ไม่รับหรอ?
ฝ้าย : อ๋อ... ไม่อ่ะ แฟนเก่าโทรมา
ฝ้ายโกหกเนียนๆ
"ติ๊ดดดดด ติ๊ดดดด"
มือถือของเด่นดังขึ้น
เด่น : ???
"ปู๊นนน ปู๊นนนน"
"ถ้าเธอไม่รักกันก็ปล่อยฉันไป"
"บนฟ้ามีดาวบนเขามีป่ามีแต่กัญชาเป็นเพื่อนรักเอย"
เสียงมือถือทุกคนดังขึ้นพร้อมกันหมด
พริกไทย : เฮ่ย เสียงมือถือเราก็ดังอ่ะ สงสัยแฟนเก่าโทรมา
เสือ : เฮ่ย ทำไมมันดังพร้อมกันหมดเลยอ่ะ??
"วินนิ่งมั้ยสาาาาาาดดดด"
"สาาดเอ้ยยย"
เกรียนจำนวนหนึ่งวิ่งตรงมาที่พวกเขาทันที
เด่น : มันได้ยินเสียงมือถืออ่ะดิ!! ทุกคนปิดเสียงไว้!!
เสือ : ได้เลยๆ
พวกเขาปิดเสียงโทรศัพท์ และวิ่งหนีพวกเกรียนไปตามถนน
เสือ : เอานี่ไปกิน!!
เสือผลักแผงขายผลไม้ใส่พวกเกรียน พวกมันสะดุดล้ม ถ่วงเวลาไว้ได้ พวกเขาเลี้ยวซ้ายที่หัวมุมถนน แล้วเข้าไปหลบในครัวร้านอาหารร้านหนึ่ง
เด่น : ต้องมีอาวุธกันหน่อยป่ะ?
เด่นหยิบมีดมาสองเล่ม เล่มนึงยื่นให้เสือ ส่วนบรูโน่หยิบสากมา
บรูโน่ : นี่เรียกว่าอะไรอ่ะพริกไทย?
พริกไทย : สาก
บรูโน่ : ทำไมเรียกสาก? ก็เห็นมันเรียบๆ?
พริกไทย : เออว่ะ งั้นเรียกว่าเรียบละกัน
เสือ : แล้วขาหมวยเรียบๆนี่เรียกอะไร
หมวย : ทะลึ่งย่ะ!
"ตูม!!!"
เกรียนพังประตูร้านเข้ามา
"ป้าๆๆ ต่ออีก 1 ชั่วโมง"
เสือ : ไม่ต่อครึ่งชั่วโมงแล้วเหรอ?
เด่น : พวกมันรู้ได้ไงว่าเราอยู่นี่?? เราปิดเสียงโทรศัพท์แล้วนะ...?
เสือ : ไม่รู้ดิ แต่เราอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้ละ
เสือ เด่น บรูโน่ วิ่งไปสู้กับพวกมัน ถ่วงเวลาให้ ฝ้าย หมวย พริกไทยหนีออกจากร้าน ฝ้ายซุ่มซ่ามทำมือถือที่ขโมยมาหล่นไว้ พวกมันเบี่ยงเบนความสนใจมาที่มือถือที่ฝ้ายทำหล่นไว้
เด่น : ทำไมอยู่ดีๆมันก็เดินไปหามือถือล่ะ?
เสือ : จะซื้อบัตรเติมเงินเกมผ่านเน็ตมั้ง ช่างมันเหอะน่า หนีก่อน
ทุกคนออกจากร้าน และเดินไปตามถนน
"งืดดด"
มีคนโทรเข้ามือถือเด่นที่เปิดโหมดสั่นไว้ เด่นรับสาย
เด่น : ฮัลโหล
ชายลึกลับ : พวกเธอ นี่อาจารย์เองนะ พวกเธอมาที่โรงแรมโกลเด้นควีนเร็ว ที่นี่เป็นสถานที่อพยพ.... ซ่า..........................
สัญญาณหลุดไป
เด่น : มีอาจารย์โรงเรียนเราโทรมาบอกว่าให้ไปโรงแรมโกลเด้นควีนอ่ะ เขาบอกเป็นสถานที่อพยพ แต่สายมันหลุดไปแล้ว...
พริกไทย : งั้นพวกเราลองไปกันป่ะล่ะ? ใกล้ๆเอง เรารู้ทางลัด
ฝ้าย : ไปกันเหอะ ดีกว่าเดินอยู่กลางถนนแบบนี้
พวกเขาเดินเข้าซอยทะลุไปหลังโรงแรมโกลเด้นควีน มีทหารควบคุมโรงแรมนี้อยู่จำนวนหนึ่ง และพวกเขาก็ได้พบกับอาจารย์เจ้าของเสียงในโทรศัพท์
หมวย : นั่นอาจารย์ปรีชานี่
อาจารย์ปรีชา : ยินดีต้อนรับ พวกเธอ เข้ามาหลบในห้องประชุมชั้นสองเร็ว ทุกคนอยู่ที่นั่นกัน
พวกเด่นเดินเข้ามาในห้องประชุม พบว่าเป็นห้องประชุมที่กว้างมาก และมีเวทีอยู่ข้างหน้า มีคนมากมายนั่งรวมกันอยู่
อาจารย์ปรีชา : ที่นี่คือที่หลบภัยของพวกเรา อาจารย์พยายามรวบรวมผู้รอดชีวิตมาไว้ที่หอประชุม แล้วทหารจะมาช่วยพวกเราอพยพหนีจากเมืองนี้ ที่นี่ปลอดภัยแน่นอน พวกเธอมาหลบที่นี่ก่อน
เด่น : ขอบคุณมากเลยครับ ถ้าอาจารย์ไม่โทรมา พวกผมคงต้องตายข้างนอกแน่ๆ
อาจารย์ปรีชา : งั้นพวกเธออยู่ในห้องนะ อย่าเพ่นพ่าน มันอันตราย เดี๋ยวอาจารย์ไปทำงานก่อน
อาจารย์ปรีชาเดินออกไปจากห้องประชุมและปิดประตู เขาเดินไปคุยกับทหารนายหนึ่ง
อาจารย์ปรีชา : ล็อคประตูซะ แล้วฆ่าให้หมด
โปรดติดตามตอนต่อไป...........