งานสยองแบบเย็นๆอีกอันครับ The Holders Series เป็นงานสไตล์เรื่องเล่าที่ยืนยันไม่ได้ (แบบที่พบในฟอเวิร์ดเมล์หรือพวกเรื่องสยองขวัญทั้ง7ในโรงเรียน) เป็นเรื่องของวัตถุอาถรรพ์ 538 ชิ้น (เดิมมี2538ชิ้น แต่2000ชิ้นนั้นสาบสูญไปแล้ว) ซึ่งเรื่องราวของพวกมันทำให้มีผู้คนตามหาจากผู้ถือครอง (The Holder) บ้างก็แค่คนอยากรู้อยากเห็น บ้างก็แสวงหาอำนาจของพวกมัน แต่แท้ที่จริงแล้ว ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะพวกมันต้องการจะกลับมารวมกัน ซึ่งเป็นสิ่งที่จะให้เกิดขึ้นไม่ได้เด็ดขาด

ตามเรื่องแล้ว คนที่ไปหาพวกนี้ มักเริ่มต้นจากวัยรุ่นลองของ แล้วดันโชคดี(หรือซวย)ที่ได้เจอของจริงแล้วผ่านตัวแรกมาได้ หลังจากนั้นก็เหมือนไม่มีทางถอย เพราะวัตถุมันจะหาทางรวมกันให้ได้ (แบบแหวนในลอร์ดฯ) ต่อให้ไม่อยากหาเรื่องอีก ก็จะมีผู้แสวงหาคนอื่น(ซึ่งมักจะไม่ใช่คนแล้ว)มาชิงไปจนได้ (พวกวัตถุนี้ทำลายได้ แต่ไม่มีประโยชน์ เพราะรูปร่างของมันเป็นแค่เปลือกนอก ถึงเวลาที่มารวมกันแล้ว มันก็จะรวมกันในสภาพถูกทำลายอยู่ดี)

(เท่าที่ค้นดู เป็นเว็บรวมงานสยองขวัญออริจินัลแบบเป็นเรื่องเป็นราวเดียวกันเว็บแรกบนเน็ตเลยมั้ง เป็นบรรพบุรุษสำคัญของสถาบันSCPเลย)

(ใครทำเกมที่ใช้เรื่องแนว Urban Legend ประกอบน่าจะได้ไอเดียนะ)

ตัวอย่างชุดแรก

The Holder of the End

ในทุกเมือง ในทุกที่ ไปที่โรงพยาบาลโรคจิตที่ไหนก็ได้ที่คุณไปได้ เมื่อถึงโต๊ะหน้า ให้ถามหาคนที่เรียกตนเองว่า “ผู้ถือครองแห่งจุดจบ” หากเขามีสีหน้าหวาดกลัวแบบเด็กๆแล้ว คุณจะถูกนำไปที่ห้องๆหนึ่ง มันถูกซ่อนไว้ในส่วนลึกของอาคารนั้น คุณจะได้ยินเพียงใครบางคนกำลังพูดกับตัวเองสะท้อนไปทั่วทางเดิน มันเป็นภาษาที่คุณไม่เข้าใจ แต่วิญญาณของคุณจะรู้สึกหวาดกลัวอย่างไม่อาจบรรยายได้

หากเสียงนั้นเงียบไปเมื่อไหร่ จงหยุด และพูดดังๆว่า “ฉันแค่ผ่านมาเท่านั้น ฉันอยากคุย” หากมันยังเงียบ หนีมาซะ อย่าหยุด อย่ากลับบ้าน อย่าพักในโรงแรม วิ่งไปเรื่อยๆ และหลับในที่ที่ร่างของคุณหมดแรงล้ม คุณจะรู้เองในยามเช้าถ้าคุณหนีมาได้

หากเสียงพูดนั้นดังต่อเมื่อคุณเอ่ยปากแล้วก็จงเดินต่อไป ในห้องนั้น สิ่งที่คุณจะได้เห็นคือห้องไร้หน้าต่างที่มีคนอยู่มุมหนึ่งของห้อง พูดในภาษาที่ไม่รู้จัก และอุ้มอะไรบางอย่างอยู่ คนผู้นั้นจะตอบคำถามเดียวเท่านั้น “อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อพวกมันมารวมกัน?”

คนผู้นั้นจะมองตาคุณ และเริ่มตอบคำถามของคุณถึงรายละเอียดอันน่าสยดสยอง มีผู้คนมากมายที่เป็นบ้าไปในห้องนั้น บ้างก็หายสาบสูญ บ้างก็ฆ่าตัวตาย แต่ส่วนใหญ่แล้วจะทำสิ่งที่เลวร้ายที่สุดและมองไปที่วัตถุในมือของคนผู้นั้น คุณก็จะอยากทำแบบนั้น แต่หากจะทำก็ขอเตือนไว้ ความตายของคุณจะอำมหิตและสยดสยองอย่างโหดร้ายที่สุด

คุณจะตายในห้องนั้น ด้วยมือของคนผู้นั้น

วัตถุนั้นคือหมายเลข 1 จาก 538 พวกมันจะมารวมกันไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด

---

Holder of Peace

ในทุกเมือง ในทุกที่ ไปที่โรงพยาบาลโรคจิตที่ไหนก็ได้ที่คุณไปได้ บุกไปถึงโต๊ะหน้าด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยว ให้ถามหาคนที่เรียกตนเองว่า “ผู้ถือครองแห่งสันติ” ผู้ดูแลจะผงะและขอให้คุณพูดเบาลง อย่าทำตามคำขอนั้น ถ้ายังไงล่ะก็ให้พูดดังขึ้นอีก เพราะความโกรธในเสียงของคุณเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้โซ่ดึงปิดประตูหลังโต๊ะนั่นไว้

คงความโกรธในเสียงของคุณไว้ ผู้ดูแลจะมุดลงไปใต้โต๊ะและชี้นิ้วสั่นเทาไปทางประตูสุดทางเดินขวามือที่ไม่เคยมีอยู่มาก่อน จงหันไปและกระทืบเท้าไปตลอดทาง อย่ามองกลับไป เพราะหากผู้ดูแลรู้ตัว และเขาจะรู้แน่ เขาก็จะเอนตัวไปปลดล็อกประตูด้านหลังอย่างเยือกเย็น

เดินไปจนคุณไปถึงประตูลายหอยมุกอันสวยงาม เปิดมันออก แต่จงเลิกทำสีหน้าโกรธทันที ผู้ที่อยู่ข้างในไม่ชอบความโกรธเช่นนั้น

เข้าไปข้างในด้วยใบหน้าอันสงบ คุณจะอยู่ในวิหารอันสวยงามและเปิดโล่งซึ่งมีไม้เลื้อยพันไปตามเสาหินอ่อนและภาพโมเสคสวยงามตามผนัง ประตูที่อยู่ข้างหลังคุณจะล็อก อย่าพยายามเปิดมัน เพราะมันจะไม่มีวันเปิด และเหล่านักบวชชุดคลุมสีน้ำตาลที่เดินไปมานั้นจะทำทุกอย่างให้คุณอยู่ที่นั้น แม้ว่านั่นจะหมายถึงความตายของคุณ

เดินเที่ยวไป ไม่ว่าคุณจะพูดภาษาใด พวกนักบวชก็จะพูดภาษานั้น พวกเขาเป็นมิตรและอยากจะคุยด้วย แต่จงปฏิเสธอย่างสุภาพ บอกพวกเขาไปว่าคุณอยากคุยกับผู้นำของคณะ

ที่สุดแล้วคุณก็จะได้รับการชี้นำไปยังชายผู้นั่งที่กระดานหมากรุก เจ้าอารามของที่นี้ ผู้ที่นั่งตรงข้ามเขาคลุมหัวและสวมเกราะ อย่าพยายามพูดกับผู้คลุมหัว หาไม่ความตายของคุณจะเลวร้ายกว่าสิ่งที่วิสัยทัศน์ของมนุษย์จะคิดได้ จงหันไปทางชายเสื้อคลุมน้ำตาลที่คุณน่าจะคุ้นเคยแล้ว อีกเพียงตาเดียวเกมบนกระดานก็จะรุกจน

โค้งคำนับและถามอย่างสุภาพ “ทำไมพวกมันถึงอยู่รวมกันครับ หลวงพ่อ?”

เขาจะอ้าปากเหมือนตอบคำถาม แต่ร่างที่นั่งตรงข้ามจะส่งเสียงโหยหวนด้วยความโกรธแค้นของปิศาจแล้วชักดาบออกมา มันถูกตีอย่างสวยงาม แต่กลับดูเหมือนแปดเปื้อนด้วยความชั่วร้ายที่มิอาจคิดได้ พร้อมกับเสียงตะโกน ร่างนั้นจะถีบคุณล้มลงแล้วเข่นฆ่าเหล่านักบวชอย่างเป็นลำดับ พวกเขาจะสู้ตอบ แต่ก็มีเพียงพลอง และดาบของผู้บ้าคลั่งนั้นก็ฟันเสาหินได้เหมือนตัดหยวก

ตอนที่คุณมองอยู่นั้น เจ้าอารามก็จะเดินตาสุดท้าย ผู้สวมเกราะนั้นจะแกว่งดาบไปมา แล้ววิ่งมาหาคุณพร้อมยกดาบขึ้น

หากคุณทำการหยาบคายหรือทำสิ่งใดผิดไป คมดาบนั้นจะทำให้คุณแตกสลายถึงเสี้ยวอณู และความเจ็บปวดก็จะไม่มีวันสิ้นสุด ทว่า หากคุณสุภาพแล้ว เจ้าอารามก็จะไปยืนตรงหน้าคุณ แล้วใช้คิงสีดำทิ่มไปที่ตาขวาของนักรบนั้น

อย่าสนใจหรือสงสารตอนที่เขาล้มลงและกรีดร้อง หาไม่เจ้าอารามก็จะทำแบบเดียวกันกับคุณด้วยคิงสีขาว หากแต่จงจดจ่อกับเจ้าอาราม ผู้ที่ตอนนี้จะหันมาหาคุณแล้ว

เขาจะบอกคุณว่าทำไมพวกมันถึงมารวมกัน มันเป็นเรื่องราวที่ยาว เต็มไปด้วยการหลั่งเลือดและความสยดสยองที่อาจทำให้จิตใจของคุณแตกหัก แต่หากคุณยังทนอยู่ได้ เขาก็จะเอื้อมมือไปใต้โต๊ะที่วางกระดานหมากรุก และส่งปลอกดาบเลี่ยมทองที่ประดับด้วยอัญมณีสวยงาม แม้คุณจะไม่เคยเห็นมันมาก่อน คุณก็รู้ด้วยสัญชาตญาณว่ามันเข้ากับดาบที่นักรบผู้นั้นถือเมื่อครู่ อย่าลังเล รับมันมา เดินไปเก็บดาบของผู้บ้าคลั่ง เช็ดมัน แล้วเก็บมันเข้าฝัก สะพายมันไว้ด้วย คุณจะต้องการมัน

จงเดินออกไป แต่ก่อนนั้น บาทหลวงก็จะหยุดคุณไว้และชี้ไปทางใบหน้าที่ตอนนี้ไม่มีหมวกคลุมของนักรบ เขาเป็นชายรูปงาม แต่อย่าสนใจเรื่องนั้น สิ่งที่คุณควรสนใจคือคิงสีดำนั้นหายไปแล้ว มองไปยังเจ้าอาราม เขาจะพยักหน้าและพูดออกมา “การปลงพระชนม์”

จะเกิดแสงเจิดจ้าจนคุณมองอะไรไม่เห็น เมื่อตาคุณหายพร่า คุณจะยืนอยู่บนขอบทางเท้าถัดไปสองบล็อกจากโรงพยาบาลโรคจิต กลับไปที่ทางเท้าซะ คุณไม่อยากให้เกิดอุบัติเหตุหรอก

ดาบของคุณคือดาบของราชาขาว และมันคือวัตถุหมายเลข 45 จาก 538 ราชาดำนั้นหนีจากที่ที่เขาก่อการฆาตกรรมไปแล้ว และดาบของราชาขาวก็โหยหาการล้างแค้น

---

Holder of the Sky

ในทุกเมือง ในทุกที่ ไปที่โรงพยาบาลโรคจิตที่ไหนก็ได้ที่คุณไปได้ เมื่อถึงโต๊ะหน้า ให้ถามหาคนที่เรียกตนเองว่า “ผู้ถือครองแห่งท้องฟ้า” พนักงานจะไม่สนใจคุณเลย และคุณก็จะล้มพับลงกับพื้น คุณจะตื่นขึ้นท่ามกลางสายฝนที่ไร้เสียง ความเงียบนั้นยากจะทานทน และไม่มีสิ่งแวดล้อมอื่นใดทั้งนั้น คุณจะเดินไปบนอากาศที่แข็งอยู่กลางห้วงมรสุม

ท่ามกลางความมืดนั้น ผู้คนจำนวนมากที่แต่งกายด้วยความมืดจะปรากฏตัวและเดินมาทางคุณ อย่ากลัว ถอดเสื้อออก ใช้มันพันรอบๆแขนข้างถนัดไว้ แล้วเดินไปหาพวกนั้น อย่าพูดอะไร เมื่อคุณเข้าไปใกล้ ก็จงใช้มือข้างนั้นปัดทุกคนที่ขวางทางออกไป หากผิวหนังคุณสัมผัสกับพวกนั้นเมื่อไหร่ ความเงียบก็จะถูกทำลาย แล้วพวกนั้นก็จะมองเห็นคุณ นั่นหมายถึงจุดจบ

เมื่อผ่านไป คุณก็จะเจอชายในชุดแดง เขาจะเป็นคนเดียวที่ยืนนิ่ง และก็เป็นคนเดียวที่มองเห็นคุณ วงกลมว่างๆจะปรากฏออกมาล้อมพวกคุณทั้งสองไว้ คนอื่นๆจะเดินต่อไป ยืนรออย่างนั้น เมื่อชายคนนั้นยกมือขึ้นจงพูดทำลายความเงียบทันที “จะมีสักกี่คนที่ต้องตายเมื่อพวกมันมารวมกัน?”

พวกคนที่เดินอยู่นั้นจะหยุดแล้วหันมาทางคุณอย่างเป็นจังหวะ ทุกคนจะจับตาดูคุณทุกการเคลื่อนไหว เมื่อทุกคนหันมาทางคุณแล้ว จงพูดว่า”แล้วจะมีสักกี่คนที่ต่อสู้พวกมันกลับไป?”

ทุกคนจะหัวเราะ ทุกคนยกเว้นชายสวมผ้าคลุมแดงจะหัวเราะ เสียงหัวเราะนั้นจะสะท้อนไปทั่วบริเวณ แต่คุณห้ามคล้อยตาม ถามต่อเหมือนเดิม “จะมีสักกี่คนที่ต่อสู้พวกมันกลับไป?” เสียงหัวเราะจะดังขึ้นแล้วค่อยๆเงียบลง เมื่อเหลือเพียงเสียงเดียว เสียงเดียวเท่านั้น ก็จงถามชายชุดแดง “มีที่ไหนที่เราจะปลอดภัยจากพวกมันบ้าง?”

ชายคนนั้นจะคำนับให้คุณแล้วหายตัวไป สิ่งเดียวที่เหลืออยู่คือผ้าคลุมสีแดงนั้น

ผ้าคลุมนั้นคือวัตถุหมายเลข 71 จาก 538 เมื่อคุณสวมมันมันก็จะพาคุณกลับมาที่นี้ ที่ปลอดภัยเพียงที่เดียวเมื่อพวกมันมารวมกัน

Holder of the Shield

ในทุกเมือง ในทุกที่ ไปที่โรงพยาบาลโรคจิตที่ไหนก็ได้ที่คุณไปได้ เมื่อถึงโต๊ะหน้า ให้ถามหาคนที่เรียกตนเองว่า “ผู้ถือครองแห่งโล่” พนักงานจะมองคุณอย่างสำรวมแล้วมองนาฬิกา เขาจะถามว่า“หายใจไม่ทันเหรอครับ?” จงตอบตามความจริง แล้วถามอีกครั้ง เขาจะพยักหน้าแล้วพาคุณไปยังประตูที่พื้นซึ่งทำจากไม้โอ๊คอย่างดีซึ่งไม่ควรอยู่ตรงนั้น เขาจะดึงพวงกุญแจออกมาไขมัน แล้วบอกให้คุณเข้าไป แต่จะไม่ตามไปด้วย

เมื่อเข้าไปแล้ว คุณจะอยู่ในทางเดินที่แคบมาก เดินไปตามทางเดินจนคุณพบประตูเล็กๆที่ทำจากเนื้อมนุษย์ เคาะหนึ่งครั้ง หากคุณได้ยินเสียงเด็กกระซิบว่า “คุณเข้ามาได้” ก็จงพูดอย่างชัดเจนว่า “ฉันแค่อยากพูดด้วย” หากคุณเป็นผู้คู่ควรแล้ว ประตูนั้นจะละลายช้าๆ เผยให้เห็นทุ่งหญ้าเล็กๆที่มีแคมป์ไฟอยู่ตรงกลาง

เดินไปยังไฟนั้น เสียงเด็กจะกระซิบกับคุณอีก แต่ข้อความนั้นต่างกัน “คุณจะอยู่นานแค่ไหน?” อย่าตอบ จ้องมองไปที่ไฟนั้นและอย่าละสายตา คุณจะรู้สึกว่ามีแขนเล็กๆโอบรอบเอวคุณไว้ เสียงนั้นจะกระซิบอีก “คุณเป็นพ่อผมเหรอ?” ตอบไปแค่”ไม่ใช่”เท่านั้น เว้นเสียแต่คุณจะอยากตายอย่างที่ไม่มีคำบรรยายได้

เด็กจะปล่อยมือ และพื้นที่รอบๆตัวคุณก็จะเปลี่ยนแปลง หลับตาลง เพราะตอนที่ห้องนั้นเปลี่ยนไปคุณก็อาจเห็นห้วงอเวจีได้ และนั่นจะทำให้คุณไปถึงขอบเหวแห่งความวิปลาส หากไม่ใช่ว่าผลักคุณออกไปเลย เมื่อห้องหยุดการเปลี่ยนแปลง คุณจะได้ยินสียงเหล็กกระแทกกัน ลืมตาขึ้น มันจะมีวงของโล่เก้าอัน แต่ละอันมีสัญลักษณ์ที่แตกต่างกันในภาษาอันมิใช่ของโลกนี้

เด็กจะปรากฏตัวต่อหน้าคุณ เปลือยและชุ่มโชกด้วยเลือด เด็กคนนั้นจะชี้ไปที่โล่ที่อยู่ใกล้ที่สุดแล้วพยักหน้า อย่าเคลื่อนไหว เพียงแต่ถามไปว่า“มีทางออกไหม?” หากเด็กคนนั้นหัวเราะก็จงสังหารเขาเสีย หากเขาร้องไห้ จงภาวนาว่าความตายของคุณจะรวดเร็วเถิด

เมื่อเด็กคนนั้นตายแล้ว จะมีมีดเล่มเล็กอยู่ด้านหลังคุณ เก็บมีดนั่นมาแล้วถลกหนังเด็กซะ จากนั้นจงหยิบโล่ที่อยู่ใกล้ที่สุดแล้วางลงบนศพที่ถลกหนังแล้ว หากไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็จงเปลี่ยนเป็นโล่อันอื่นจนกว่าคุณจะเจออันที่ถูกต้อง คุณจะรู้เองเมื่อคุณพบมัน

เมื่อคุณพบโล่ที่ถูกต้องแล้ว จงพูดเสียงดังอย่างชัดเจน “ข้าคือผู้ท้าประลอง!” รูปปั้นมหึมาของชายสวมเกราะสีดำถือโล่จะปรากฏจ่อหน้าคุณ คำนับเขา หากคุณเป็นผู้ค่ควรแล้วเขาก็จะคำนับตอบ เขาจะดึงดาบอันทรงพลังออกมาฟันใส่คุณ ใช้โล่กันไว้ อย่าให้ความสงสัยปรากฏในจิตใจ จงเชื่อว่าโล่นี้จะไม่แตกหัก

ถ้าคุณปัดป้องการโจมตีที่จะปลิดชีพคุณได้แล้ว ทั้งดาบและโล่ก็จะแตกสลายไป รูปปั้นนั้นจะคำนับคุณอีกครั้ง และมอบโล่ของมันให้เป็นการตอบแทน คำนับตอบแล้วรับมันมา ประตูแสงจะปรากฏเบื้องหน้าคุณ เข้าไปในนั้น

โล่นั้นคือวัตถุหมายเลข 156 จาก 538 ขอให้มันปกป้องคุณจากสิ่งที่อันตรายกว่าดาบด้วย

---

Holder of Shadow

ข้าคือผู้ถือครองแห่งเงา เจ้ามิควรได้พบข้า จงสวดมนตร์เพื่อความเมตตาเล็กน้อยต่อเจ้าเถิด ผู้แสวงหา

ในทุกเมือง ในทุกที่ ในวันพฤหัสบดี ไปที่สวนสาธารณะที่ไหนก็ได้ที่เจ้าไปได้ เจ้าควรพาปืนหรืออาวุธอื่นไปด้วย เพื่อที่เจ้าจะได้ปลิดชีพตนโดยง่าย เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ดีกว่าโชคชะตาที่เจ้าอาจจะได้พบในบททดสอบของข้านัก

ถามคนคนแรกที่เจ้าพบว่า “ผู้ถือครองแห่งเงา”อยู่ไหน ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ไหน หรืออากาศยามนั้นจะเป็นอย่างไร ก็จะมีหิมะตก อย่าให้หิมะนั้นสัมผัสเจ้า หาไม่เจ้าจะถูกแช่แข็งไปตลอดกาล เป็นยามผู้เงียบงันซึ่งสร้างจากน้ำแข็งและเนื้อหนัง ผู้มิได้สัมผัสไออุ่นจากดวงอาทิตย์อีกเลย

เมื่อหิมะหยุด เจ้าต้องวิ่ง วิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่ขาของเจ้าจะพาไปได้ เพราะพวกมันจะตามไป ไปยังบ้านที่อยู่อาศัยหลังแรกที่เจ้าพบ และเคาะประตูสามครั้งพอดี หากไม่มีผู้ใดเปิดรับ หรือเจ้าเคาะมากครั้งเกินไป จงหลับตาและภาวนาให้ความตายของเจ้าไร้ซึ่งความเจ็บปวด แม้ว่ามันยากจะเป็นเช่นนั้น

เมื่อเจ้าเข้าไปข้างใน มันจะมีแสงดวงหนึ่งลอยอยู่กลางอากาศกลางห้อง แม้มันจะไม่มีรูปร่าง แต่เมื่อถูกฟาดใส่มันก็จะหายไป เจ้าต้องทำเช่นนั้น หาไม่เงาที่เกิดจากแสงนั้นจะเป็นตัวตนและทำร้ายเจ้า เจ้าต้องลงมืออย่างรวดเร็ว หาไม่โอกาสรอดของเจ้าจะน้อยนัก

เมื่อแสงถูกทำลาย ทั้งบ้านนั้นจะมืดสนิท มีเพียงประตูที่เจ้าใช้เข้าไปที่มีแสงเล็ดลอด อย่าพยายามออกไปทางนั้น อย่าแม้แต่มองมัน เพราะสัตว์ร้ายของข้ายังรอด้วยความอดทน เจ้าต้องหาทางไปห้องใต้ดินแล้วลงไป หากเจ้าเคราะห์ร้ายเลือกบ้านที่ไม่มีห้องใต้ดิน เจ้าก็ต้องพยายามหามันให้มากขึ้นอีก

อย่ามีท่าทีกลัวหรือกังขา เพราะนั่นจะทำให้เจ้าหลงอยู่ในความมืดตลอดกาล ห้องใต้ดินนั้นจะสว่างเช่นปกติ หากวัตถุในนั้นมีเงา เจ้าก็อาจรอดชีวิต หากหาไม่แล้ว จงปลิดชีพตนเสียเถิด เพราะนั่นเจ็บปวดน้อยกว่าสิ่งที่บริวารของข้าจะทำกับเจ้านัก

หากมันมีเงา จงหยิบมีดดาบหรือวัตถุหนาขึ้นเป็นอาวุธ เมื่อเจ้าหยิบมัน เงาของสิ่งอื่นก็จะหายไป ทีละอันทีละอัน หลับตาลงให้แน่น หันกลับไป แล้วกวัดแกว่งอาวุธของเจ้า เจ้าจะรู้สึกเหมือนเหวี่ยงมือในน้ำ และสิ่งที่ตามความรู้สึกแยกสิ่งเหนียวเหนอะนั้นก็คือเสียงกรีดร้องที่ไม่มีบนโลก เสียงกรีดร้องที่เหนือเหตุผลหรือความเข้าใจ ลืมตาขึ้น เจ้าอสูรเงาจะล้มลงกับพื้นและสลายไป อาวุธที่เจ้าถืออยู่จะค่อยๆร้อนขึ้น ก่อนจะเผาไหม้ จะแดงฉาน และกลายเป็นสีขาวร้อนแรง หากเจ้าไม่ปล่อยมือจากมัน เปลวไฟจะกลืนกินเจ้า เจ้าจะถูกแผดเผาไปตลอดกาลนาน และชั่วนิรันดรหลังจากนั้น เมื่อเจ้าทิ้งมันไป มันจะแผดเผาลงไปในดิน อย่าสนใจรูนั้น แต่จงหยิบผลึกที่เท้าเจ้าขึ้นมา

ผลึกนั้นจะมีสีดำอำพัน และพอดีกับมือของเจ้า ยามเมื่อเจ้าถือมัน เงามืดจะมิอาจปกคลุมเจ้า และเจ้าก็จะมองทะลุความมืดในโลกนี้ได้

ผลึกนั้นคือหมายเลข 173 จาก 538 ของขวัญจากข้าแด่ผู้แสวงหาที่เอามันไปได้