ฟอร์ซ/กิลด์ โอเนอร์ (Force/Guild Owner ,F/GO ชื่อย่อคุ้นๆ) เป็นเกมออนไลน์ยอดนิยมที่ผู้คนฮิตกันทั่วบ้านทั่วเมือง โดยมีระบบที่มีเอกลักษณ์ ภาพสวยงาม เนื้อเรื่องที่ตื่นตาตื่นใจ แถมยังเล่นฟรี แต่จะมีสักกี่คนที่รู้ว่าเกมนี้มีระบบอันโหดร้ายที่เรียกว่า ‘กาชา’ อยู่ ซึ่งระบบนี้โด่งดังจนมีการวางตู้โปรโมทระบบเอาไว้ในสถานที่ต่าง ๆ มากมายอย่างเช่น ห้าง สวนสาธารณะ หรือแม้แต่โรงเรียน ให้ไปทดลองไขกาชากันเล่น ๆ

วันนี้ก็เป็นวันที่ปกติธรรมดาอีกวันหนึ่งในโรงเรียนมัธยมศึกษา ยูเกลือและแว่นกำลังจะเดินทางไปรับประทานอาหารกลางวันตามปกติ แต่แล้ว ยูเกลือก็เหลือบไปเห็นกลุ่มคนที่มุงดูอะไรสักอย่างอยู่ตรงทางเดิน

“แว่น เขาทำอะไรกันอยู่น่ะ” ยูเกลือถามแว่นด้วยความสงสัย

“ฉันคิดว่านายไม่ควรไปยุ่งเกี่ยวกับวงการนี้ซักเท่าไหร่หรอก” แว่นพูดพลางดันแว่นของตัวเองไว้ตลอดเวลา

“แล้วตกลงเขาทำอะไรกันฟะเนี่ย” ยูเกลือยังไม่ล้มเลิกความพยายาม

“ถ้าอยากรู้ขนาดนั้น ฉันจะบอกให้ก็ได้” แว่นจึงอธิบายถึงสิ่งนั้นให้ยูเกลือฟังโดยที่ยังดันแว่นไว้อยู่เหมือนเดิม



“นั่นน่ะนะ มันคือการละเล่นที่เรียกว่า ‘กาชาปอง’ หรือ ‘กาชา’ มันคือเกมมฤตยูแห่งมิติมืด ที่เมื่อใครหลวมตัวเข้าไปแล้ว จะไม่สามารถถอยกลับมาได้ โลกแห่งกาชานั้นเป็นโลกที่โหดร้ายกว่าที่นายคิดไว้ หากจะเข้าสู่โลกแห่งกาชาแล้วนั้น นายจะต้องเตรียมตัว เตรียมเงิน และเตรียมใจไว้ให้ดี ไม่งั้นนายอาจจะได้ถูกตราหน้าว่าเป็น ซอลท์ เพลเยอร์ บุรุษแห่งเกลือไปตลอดชีวิต”

“แย่จังเลยแฮะ ถ้ามันน่ากลัวขนาดนั้นฉันคงไม่เข้าไปยุ่งด้วยแน่ ขอบใจที่บอก” เมื่อยูเกลือได้ยินดังนั้น เขาก็ล้มเลิกความคิดที่จะเข้าไปที่นั้น...แต่แล้ว เขาก็เหลือบไปเห็นช่องระหว่างคนมุงนั้น เขาเห็นเคียวเกลือ เพื่อนสาวสมัยเด็กของเขากำลังนั่งไขตู้กาชาอย่างตั้งอกตั้งใจ



“คราวนี้ล่ะ ต้องได้ SR แน่ ๆ ” เด็กสาวพูดขึ้นพร้อมกับออกแรงหมุนที่ตัวหมุน

“หึ ไม่มีวันหรอก” เด็กหนุ่มคนหนึ่งซึ่งกำลังไขตู้กาชาปองอีกตู้ข้าง ๆ พูดขึ้น

ขลุกๆๆ

ก้อนไข่กลม ๆ ค่อย ๆ ไหลลงมาตามแรงโน้มถ่วงโดยแลกกับเหรียญสิบที่หยอดเข้าไปเมื่อครู่ ก่อนจะหยุดลงที่ช่องที่ใช้ในการหยิบไข่นั่น เมื่อทั้งสองหยิบไข่และเปิดออกก็พบกับ….

“ไม่ใช่แค่ SR แต่ได้ SSR ด้วยล่ะนะ ฮ่าๆๆๆๆ!!” เด็กหนุ่มหัวเราะอย่างสะใจ

“ได้แค่แรร์งั้นเหรอเนี่ย…..” เด็กสาวถอนหายใจใหญ่

“ฮ่าๆๆๆๆ พวกมือใหม่ก็ยังงี้แหละ ใช้แค่เทคนิคพื้น ๆ มันไขได้ของดีไม่ได้หรอกเว้ย จำเอาไว้ซะ!!”

“มันจะมากเกินไปแล้วนะ!” อยู่ดีๆก็มีเสียงของเด็กหนุ่มดังขึ้นมา และเขาคนนั้นคือ ยูเกลือ ที่มองดูการโดนคนอื่นเยาะเย้ยเพื่อนสมัยเด็กของตัวเองไม่ได้อีกต่อไป จึงหลุดเข้ามาข้างในวงโดยไม่ได้ตั้งใจ

“ยูเกลือ!!” เคียวเกลือพูดขึ้น

“อะไรวะ ฉันทำอะไรผิด….หรือแกเป็นแฟนของเด็กคนนี้ล่ะสิท่า” เด็กหนุ่มคนนั้นพูดขึ้น

“ไม่ใช่เฟ้ย! ฉันทนเห็นผู้คนถูกรังแกด้วยการละเล่นแบบนี้ไม่ได้น่ะสิ แบบนี้มันไม่ถูกต้องเลยนะ!!”

“แล้วไอ้หนูอย่างแกจะทำอะไรได้วะ แค่ไขได้แรร์ก็ยังทำไม่ได้เลยมั้งเนี่ย”

“งั้นก็มาดวลกันซะ”

“หึ! แกคิดว่าจะดวลชนะ อาราเกลือ สุพรีม เพลเยอร์แห่งโรงเรียนผู้นี้งั้นเหรอ! น่าขำเป็นบ้าเลยว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ!!” เด็กหนุ่มผู้ใช้ชื่อ อาราเกลือ หัวเราะเยาะเย้ยเขา

“อาราเกลืองั้นเหรอ!! ยูเกลือ ฉันว่านายไม่ควรไปดวลอย่างยิ่งกับเขาเลยนะ” แว่นกระซิบให้ยูเกลือฟัง

“ทำไมงั้นเหรอ”

“ก็นั่นน่ะ สุพรีม เพลเยอร์แห่งโรงเรียนเชียวนะเฟ้ย! สุพรีม เพลเยอร์น่ะ ก็คือบุรุษผู้ไขเอาทองได้ทอง ไขเอาเงินก็ได้เงิน เรียกว่าไม่มีครั้งใดที่เขาจะได้เกลือเลยสักครั้ง เพราะฉะนั้นคนอย่างนายที่ไม่เคยแตะกาชาเลย ไม่สามารถเอาชนะได้หรอกน่า”

“ไม่เป็นไรหรอก แค่ไขตู้พรรค์นี้น่ะ ใช้แค่ดวงนิดหน่อยก็พอแล้ว”



[10 นาทีผ่านไป]



“บ้าเอ้ย!! ทำไม ทำไมกัน!! ฉันไม่มีดวงดีกับเขาเลยรึไงนะ!!” ยูเกลือบ่นขึ้น หลังจากที่เขาไขไปสิบกว่าครั้ง แต่ไม่สามารถไขได้SR หรือ SSR เลยซักครั้ง ได้แต่นอร์มอล กับแรร์ที่ออกมาแค่ใบสองใบเท่านั้น

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ น่าขำเป็นบ้าเลยว่ะ ไขได้แต่เกลือล้วน ๆ แบบนี้มันซอลท์ เพลเยอร์ของแท้เลยนี่หว่า!!” อาราเกลือพูดเยาะเย้ย

“ซอลท์เพลเยอร์งั้นเหรอ…...” อยู่ดีๆโทนเสียงของยูเกลือก็เปลี่ยนไป

“ก็ใช่น่ะสิ ไขได้แต่เกลืออย่างงี้จะให้เรียกอะไรได้อีกล่ะ! ถ้าครั้งหน้านายไขได้SSR ไม่สิ แค่ SR ก็พอ ถ้านายไขได้ล่ะก็ ฉันจะเป็นทาสนายเลยเอา!”

“พูดจริงงั้นเหรอ….”

“ลูกผู้ชายไม่คืนคำหรอกเว้ย!”

“งั้นเหรอ….งั้นพรุ่งนี้ มาเจอกันที่นี่ เวลาเดิม!! ฉันนี้แหละ จะเป็นสายฟรี ไขของดีให้ดูเอง!!” ยูเกลือพูดขึ้นโดยชี้หน้าไปหาอาราเกลือ สีหน้าของเขาดูไม่เหมือนเดิม หน้าตาเยือกเย็น และสุขุม เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างไว้ในใจ

“หึ…..ได้!!! พรุ่งนี้เจอกัน แล้วฉันจะขยี้แกให้จมดิน จนกลับมาเล่นกาชาไม่ได้อีกต่อไปเลยล่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!” อาราเกลือพูดจบก่อนเดินจากไป

“ยูเกลือ! นายไปท้าอย่างนั้นทำไมน่ะ เดี๋ยวก็โดนเขาขยี้จนกลายเป็นซอลท์เพลเยอร์แบบที่เขาว่าหรอก” เคียวเกลือพูดกับยูเกลือด้วยความเป็นห่วง

“นั่นสิ มือใหม่หัดไขอย่างนายน่ะ เทียบชั้นไม่ได้กับระดับโปรแบบเขาหรอกนะ”แว่นพูดเสริม

“ชนะได้สิ ชนะได้แน่ๆ…. แต่ฉันต้องขอความร่วมมือจากพวกนายช่วยด้วยล่ะนะ”

“เฮ้อ…..เอาเถอะ เข้าใจแล้ว ฉันจะช่วยก็ได้” แว่นพูด

“ส่วนฉันเหรอ…..อืม….เป็นไงเป็นกันล่ะ!!!” เคียวเกลือพูด



[วันต่อมา]



“มาจริง ๆ ด้วย” ยูเกลือพูดขณะที่ยืนที่ตู้กาชาและมองเห็นอาราเกลือเดินมาถึงพอดี รอบ ๆ นี้ต่างมีคนมุงเยอะกว่าเดิม อาจเป็นเพราะเรื่องที่เขาไปท้าสู้กับอาราเกลือเมื่อวาน ทำให้ผู้คนอยากเห็นว่าเขาจะสามารถเอาชนะสุพรีม เพลเยอร์ได้หรือไม่

“เอาล่ะ ฉันก็สะสมแต้มฟรีในเกมที่ได้ลองเล่นเมื่อวานมาแล้ว มีแต้มพอสำหรับไขทีละสิบตัว ที่มีโอกาสดรอปสี่ดาวหนึ่งตัวได้ ฝั่งนายล่ะ ในเกมมีแต้มพอรึเปล่า” ยูเกลือนำโทรศัพท์ขึ้นมาโชว์

“ของฉันน่ะเหรอ เหลือเฟือ!!” อาราเกลือก็นำขึ้นมาเช่นกัน

“งั้นเรามาเริ่มกันเลยเถอะ” ยูเกลือพูดขึ้นพร้อมเสียบสายUSBเพื่อต่อไปที่ตู้กาชา พร้อมกันกับอาราเกลือที่ทำแบบเดียวกัน

หน้าจอเกมของทั้งสองขึ้นข้อความเชื่อมต่อกับตู้สำเร็จ เตรียมพร้อมใช้เพชรที่มีในการไขทีเดียวสิบตัว หลังจากนั้นทั้งสองก็กดตกลง และหมุนที่ตู้กาชา

กรึบ

เสียงของตัวหมุนดังขึ้น พร้อมกันกับไข่ในตู้กาชากลม ๆ ทั้งสิบลูกไหลลงมาตามลำดับ ลูกที่หนึ่ง ลูกที่สอง ที่สาม ไปเรื่อย ๆ จนครบสิบลูก

เมื่อไข่ทั้งหมดไหลลงมาครบ ทั้งสองก็ค่อย ๆ หยิบออกมา และแกะออก…..ลูกที่หนึ่ง

“แรร์” อาราเกลือพูด

“นอร์มอล”ยูเกลือพูด

หลังจากนั้น ก็เปิดออกตามมาเรื่อย ๆ

“SR”

“แรร์”



“นอร์มอล”

“นอร์มอล”



“SR”

“แรร์”



ต่อไปเรื่อยๆ

“ไม่จริงน่า! ยูเกลือได้นอร์มอลกับแรร์ซ้ำๆอยู่แค่สองอย่างนี้เองเหรอ! จะแพ้งั้นเหรอเนี่ย! แผนทั้งหมดที่เราทำมาจะพังหมดงั้นเหรอ” เคียวเกลือพูดขณะพวกเขากำลังแกะชิ้นที่แปด

“ให้ตายสิ คิดบ้าอะไรของนายเนี่ย ยูเกลือ แบบนี้ต้องแพ้แน่ ๆ ถึงจะวางแผนมาดีขนาดไหนก็แพ้แน่ ๆ ” แว่นพูดขณะแกะชิ้นที่เก้า

“แกแพ้ฉันแล้วล่ะไอ้ไก่อ่อน จะเล่นแผนอะไรมันก็ชนะฉันไม่ได้หรอกเว้ย!!....อ่าฮ่า SSR!” อาราเกลือทำสีหน้าเยาะเย้ย ขณะเปิดชิ้นที่สิบออกมาได้ SSR

“หึ…...ก็บอกแล้ว ว่าฉันจะชนะนายได้น่ะ” ยูเกลือแกะชิ้นที่สิบออกมา ทำให้ผู้คนรอบ ๆ ทั้งเคียวเกลือ แว่น ผู้คนที่มุงอยู่ รวมทั้งอาราเกลือก็ต้องตกตลึงไปชั่วขณะ…...การ์ดที่เขาแกะออกมานั้นมีขอบสีทอง ประทับตราหกดาว ตัวการ์ดสะท้อนแสงทั้งใบ

“น-นี่มัน…...เลเจนดารี่!!!!!!!!!!!!!!” ทุกคนที่อยู่โดยรอบอุทานขึ้นมาพร้อมกัน การ์ดอันหายากที่สุดของตัวเกมในขนณะนี้ โอกาสในการไขนั้นน้อยจนแทบจะเป็นไปไม่ได้ ผู้คนต่างคิดว่าคนตั้งเรทกาชานั้นต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ ๆ แต่เปล่าเลย เขากลับไขมันออกมา ไม่เพียงแต่ไขได้เท่านั้น เขายังใช้แค่เพชรฟรีที่ได้จากการแจก ในการไขให้ได้อีกด้วย มีทั้งผู้คนที่ชื่นชมเขา และผู้คนที่ด่าทอเขา (ไอ้สายฟรีเอ้ย! ไปตายซะ!)

“ไม่นะ…..ฉัน ฉันแพ้เจ้าเด็กมือใหม่ที่พึ่งหัดเล่นกาชาได้เพียงไม่กี่วันนะ เป็นไปไม่ได้น่ะ! หรือว่า เมื่อวานแกวางแผนอะไรไว้!!”

“แน่นอน ก็เมื่อวานน่ะ แว่นได้บอกฉันว่า ตอนเย็นเมื่อวานจะมีการเปลี่ยนตู้ใหม่ประจำเดือน ซึ่งมาพร้อมกับตัวละครเลเจนดารี่ตัวใหม่ และจากที่ฉัน ‘ใช้วิธีบางอย่าง’ ทำให้รู้ว่าในสองตู้นี้มีเลเจนดารี่อยู่แค่ตู้เดีย ซึ่งก็คือตู้ของฉัน ฉันจึงใช้เงินที่มีอยู่ ไขจนมันไปอยู่จุดล่าง ๆ ซึ่งถ้าไขสิบลูก มันก็จะออกมาพอดี”

“บ้าไปแล้ว!! แล้วแกรู้ได้ยังไงว่าจะไม่มีคนมาไขไปก่อนน่ะ!!”

“จากที่ฉันสังเกตดูเมื่อวานนี้ ตู้ของฉันน่ะ ด้านขวาของตู้อยู่ติดกับเสา นั่นมันทำให้ตู้นี้ไม่ได้ทำให้มองเห็นเท่าที่ควร ในทางกลับกัน ตู้ของนายที่อยู่ด้านซ้ายของตู้ฉัน มันทำให้ตู้ของนายเด่นขึ้นมามาก คนก็เลยมาไขมาก นอกจากนี้ ตู้ของนายเป็นตู้ที่ดูใหม่กว่าตู้ของฉัน ความน่าไขของตู้นั้นจึงสูงกว่ายังไงล่ะ ความจริงแล้วถ้านายสังเกตว่าตู้ของนายมีของน้อยกว่าฉัน ก็น่าจะรู้แล้วนะ”

“ไม่จริงน่า! แกวางแผนมาได้ละเอียดรอบคอบขนาดนี้ได้ยังไงกัน ไอ้ซอลท์ เพลเยอร์!!”

“ไม่ใช่!! ฉันไม่ใช่ซอลท์ เพลเยอร์…...” เขาเงียบลงชั่วครู๋

“ทุก ๆ คนที่อยู่ ณ ที่นี่ จงจำชื่อของฉัน จำไว้แล้วป่าวประกาศไปให้ทั่ว ว่าฉันคนนี้แหละ คือผู้เล่นที่นักไขกาชาทุกคนจะต้องเกรงกลัว…..ชื่อของฉันก็คือ ซอลท์ มาสเตอร์(Salt Master)!!! บุรุษแห่งเกลือที่จะไขของดีให้พวกแกได้เห็น!!!!!”

เฮ้!!!!!

ฝูงชนที่อยู่รอบข้างต่างโห่ร้อง ส่งเสียงให้กับการกำเนิดขึ้นมาของบุรุษแห่งเกลือที่จะไม่ยอมไขได้เกลือ ผู้ที่จะมาสั่นสะเทือนวงการกาชาปองจนเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ขึ้นในอีกไม่ช้า…...