ตอนที่ 1 : ไปสู่สแกนดิเนเวีย
ณ จังหวัดกรุงเทพ เพื่อนๆกลุ่มหนึ่งได้มารวมตัวกันหน้าโรงเรียน เพื่อจะขึ้นแท็กซี่ไปสนามบินเพื่อจะไปเที่ยวที่สตอกโฮล์ม แต่ทว่าเพื่อนคนหนึ่งกลับไม่มา จึงต้องโทรหา
เอ็ม : เฮ้ยยยย ไอ้บ้าาา เครื่องจะออกในอีก 1 ชั่วโมงนะเฟ้ยยย!!!!!
อินเตอร์ : ไม่อาววว ขี้เกียจจะตายอยู่แล้ว จะเล่นเกมอยู่บ้านเนี่ยแหละ ดีที่สุด
เอ็ม : นายไม่ไปเราตัดเพื่อนกันนะ
อินเตอร์ : อ้าว ทำไมล่ะ!
เอ็ม : ค่าตั๋วมันแพงไง! จ้างไกด์ที่ดีที่สุดใน 3 โลกมาด้วย!
อินเตอร์วางสายทันทีเพื่อจะเล่นเกมต่อ
ไอซ์ : แหม่ ปล่อยมันไปเถอะน่า มันติดเกมจะตาย
นิวตั้น : ใช่ๆ เราอยู่กับมันมา 10 ปี มันได้เกรด 2 ตลอดแหละ
เอ็ม : ฮรือๆๆๆ ตรังกรู๊ววววว!!!
เอ็มร้องเสียงดังเท่ากับเครื่องตัดหญ้า นกรอบๆโรงเรียน บินไปเกือบหมด
เอ็ม : ไปกันเถอะ ชั่งมัน
นิวตั้น : ไปกันเลย สตอกโฮล์มจ๋า ฉันจะไปหาแล้วว
ไอซ์ : เครื่องบินจะตกป่าววะ
เอ็ม : อย่าพูดเป็นลางสิไอซ์!!
แต่ในขณะเดียวกัน ในใจของอินเตอร์ก็คิดว่า...
"เฮ้ย ถ้าเอ็มมันทิ้งกูไปจริงๆล่ะ เราอยู่ไม่ได้แล้ว เราต้องไป"
ทันใดนั้นอินเตอร์ก็กระโดดเข้าไปในทีวีที่เปิดการ์ตูนโดเรม่อนอยู่
โนบิตะ : โดเรม่อนนน ช่วยด้วยยย!!!
โดเรม่อน : มีอะไรเหรอ โนบิตะ
โนบิตะ : ฉันเล่นประตูไปไหนก็ได้ อยู่ดีๆก็มีคนหยิบมันไปน่ะ แง๊ๆๆๆๆ
ในขณะนี้ ทั้งสามก็ได้มาอยู่ในสนามบินเรียบร้อยแล้ว
เอ็ม : เฮ้ออ ไม่มีอินเตอร์ก็ดีเหมือนกันแฮะ
นิวตั้น : เครื่องจะขึ้นในอีก 10 นาทีนะเอ็ม
ทันใดนั้นก็มีแสงวาบโผล่มาตรงหน้าทั้งสาม
ไอซ์ : อะไรวะนั่น!! ระเบิดเปล่าวะเอ็ม!!!
เอ็ม : เจ้านี่หนิ มองโลกในแง่ร้ายตลอด โอ้ย!! แสบตา!!
แสงวาบนั้นก็กลายเป็นประตูสีชมพู
เอ็ม : ไอซ์ นิวตั้น พวกแกว่าคุ้นๆเปล่าวะ ประตูนี้เนี่ย
นิวตั้น : ไม่รู้สิ
ไอซ์ : นะ นะ นะ นี่มัน!!
ไอซ์ : ประตูโดเรม่อน!!!
และประตูก็เปิดออกมา
เอ็ม : อ้าว อินเตอร์!! ไหนบอกว่าจะไม่มาไง!?
อินเตอร์ : อ๋อ พอดีเปลี่ยนใจน่ะ แฮะๆ
และประตูสีชมพูก็หายไป
นิวตั้น: เราไปกันเถอะ 10 นาทีแล้ว
ไอซ์,นิวตั้น,เอ็ม,อินเตอร์ : เอ้า! ไปกันเลยย!!
และทั้งสี่ก็ขึ้นเครื่องบินไป
ไอซ์ : เครื่องบินไม่น่ากลัวอย่างที่คิดเลยแฮะ
นิวตั้น : ริมหน้าต่างวิวสวยจังเลย! มานั่งมั้ยเอ็ม
และเอ็มก็ตอบกลับมาเสียงสั่นๆว่า
เอ็ม : กูไม่เอา กูกลัวววววว
ไอซ์ :อ้าว เอ็ม เป็นอะไร ทำไมกางเกงเปียกล่ะ 555555+
แอร์โฮสเตจส์ : ท่านผู้โดยสารคะ ช่วยเสียงเบาด้วยนะคะ
ไอซ์ : อุ้ย ขอโทษครับ
เอ็ม : คริๆ
อินเตอร์ : ริมหน้าต่างสวยจริงๆด้วยแหละ ชอบมากเลย
และก็มีเสียงประกาศจากเครื่องบินออกมาว่า
"ในขณะนี้เราอยู่เหนือน่านฟ้าสวีเดน อีก 1 ชั่วโมงจะถึงกรีนแลนด์ ท่านผู้โดยสารช่วยเตรียมตัวด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ"
ทั้งสามหันมามองหน้ากันและบอกว่า....
"มึงได้ยินเหมือนที่กูได้ยินมั้ย!!??"
เอ็ม : มันบอกว่าจุดหมายปลายทางคือกรีนแลนด์......
นิวตั้น : ถ้างั้นแสดงว่า...
ไอซ์: เราขึ้นผิดเครื่อง...
อินเตอร์ : ใช่มั้ย!!??
และทั้งสี่ก็ร้องกรี๊ดดดดออกมาดัง 850 เดซิเบลจนเครื่องดิ่งลงและกระจกก็แตกจนดูดทั้งสี่ออกไป
เอ็ม : ว้ายยยย
ไอซ์ : ชิบหัยแล้ววววว!!!!!
นิวตั้น : อ้อ เพื่อน ไม่ต้องเป็นห่วงนะ เมื่อวานเราไปบ้านยักษ์มา เราหยิบยกทรงยักษ์มาด้วย
อินเตอร์ : บรึ๋ยยย นิวตั้นโรคจิตชะมัด!!
้
และนิวตั้นก็หยิบยกทรงยักษ์ขึ้นมา และมันกางออกจนเป็นร่มชูชีพได้
นิวตั้น : เพื่อนๆ จับเร็ว!!!
อินเตอร์ : ก็ได้ว่ะ แหวะ
และทั้งสี่ก็จับไว้ได้และร่วงลงอย่างช้าๆ จนถึงพื้นท่ามกลางเมืองใหญ่
"พรึ่บ" ยกทรงยักษ์ร่วงลงบนพื้นถนน
ไอซ์ : โอ้ย นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว
เอ็ม : เมืองนี้มันเมืองอะไรเนี่ย เหมือนเคยเห็นรูปตอนหาที่เที่ยว
เอ็ม,
นิวตั้น,
ไอซ์ :
สตอกโฮล์ม!!!
อินเตอร์ : เมืองไรฟะ
[b]เอ็ม,
นิวตั้น,ไอซ์[/b] :
เฮ้อออ!!!
โปรดติดตามตอนต่อไป