นิทานสอนไผ : อิหล่าหัวกีกซีก

ยามโดนเติบมาแล้ว มีอิหล่าหัวกีกซีกอยู่ผู้เนิง ย่างป่าฝ่าดงไพร เพื่อเอาลาบก้อยปลาแด๊กตำบักหุ่งไปให้แม่ใหญ่อ้อย อิหล่าผู้นี่ย่างผ่าดงอย่างม่วนหลายจนบ่ฮู้ถึงหมาป่าตัวเนิงกำลังแนมเบิ่งอิหล่าหัวกีกซีกผู้นั่นเพื่อจะเอามาเป็นข้าวแลงของตน จึงคิดหลอกอิลหล่าผู้นี่โดยการปลอมเป็นแม่ใหญ่อ้อยนอนเว็นอยู่ในเฮือนแม่ใหญ่อ้อย
ยามอิหล่าหัวกีกซีกย่างมาถึงเฮือนแม่ใหญ่อ้อย จึงย่างเข้าไปในห้องส้วม เห็นแม่ใหญ่อ้อยนอนอยู่ในนั่น หมาป่าแม่ใหญ่อ้อยเบิ่งอิหล่าหัวกีกซีกจึงเว้าขึ้นว่า
“อิหล่า สูคือย่างมาโดนโพดแท่ ข่อยหิวลาบหิวก้อยหิวปลาแด๊กหิวตำบักหุ่งโดนเติบแล่ว” อิหล่าได้ฟังความดังนั่นจึงเว้าขึ้นว่า
“ขอโทษจ้ะยาย ข่อยมาแล่ว ...เป็นหยังเจ้าคือเสียงแหบแห่งคือจั่งบ่ใช่คนละจ้ะยาย”
“คอค่อยแสบนักหลาย เสียงคือเป็นจังซี่แหละ”
“แล่วเป็นหยังเจ้าคือปากยาวเติบหลายจั่งซี่ละจ้ะยาย”
“ข่อยไอเยอะหลายปากข่อยจึงได้ยาวจั่งซี่ล่ะ”
“แล่วเป็นหยังแข่วของยายจึงแหลมจูดลูดปานนี่ล่ะจ้ะยาย”
ทันไดนั่นหมาป่าแม่ใหญ่อ้อยจึงโตนเข้าหาอิหล่าสุดแรงเกิด
“อย่าแด๊กข่อยเป็นอาหารแลงเลย ข่อยกลัวแล่ว” อิหล่าเบิ่งดังนั่นจึงตื่นหลาย
“บ่แด๊กเจ้าดอก”
“อ้าว เป็นหยังคือบ่แด๊กข่อย เจ้าคือโตนใส่ข่อยเฮ็ดหยัง”
“ข่อยบ่เคยเห็นเจ้ามาก่อน เจ้าคือเฟนโตได๋”
“จั๊กอิหยังล่ะเฟน ข่อยบ่เคยฮู้จักเฟนมาก่อน”
“เป็นหยังเจ้าบ่ฮู้จักเฟนล่ะอิหล่า เจ้าคืออยู่ที่นี่เป็นหยังบ่ฮู้จักเฟน”
“แล้วที่นี่มันที่ได๋ละอิแหม่”
“ที่นี่คือจาปาฮิปาก ข่อยเป็นแมวป่าซี่อ เซาเว่า แถวนี่เป็นถิ่นข่อย”
“เจ้าเป็นแมวป่า เป็นหยังตอนต้นเรื่องเอิ้นว่าเจ้าคือหมาป่า”
“ข่อยก็บ่ฮู้...แล้วเจ้าละซื่อหยัง”
“ข่อยลืมซื่อไปโดนเติบแล้ว คิดซื่อให่ข่อยที”
“ข่อยเห็นเจ้ามีหัวแดกกีกซีกหลาย ข่อยจะเอิ้นเจ้าว่า อิหล่าหัวกีกซีกก็แล่วกัน”
“ขอบใจหลายเด้อ แล่วตอนนี้ข่อยควรทำหยังดี”
“ข่อยคือบ่ฮู้ว่าเจ้าเป็นเฟนหยัง ข่อยจะพาเจ้าไปห้องสมุด จะได้รู้ว่าเจ้าคือเฟนหยัง”
“สุดยอดบักคัก หมู่เฮาไปกันเลยดีกว่า”

และแล่ว การย่างเดินของ แมวป่าเซาเว่า และอิหล่าหัวกีกซีก เพื่อหาว่าสูคือเฟนโตได๋ จึงได้เริ่มขึ้น ณ ยามนี่นี่เอง

อ่านไม่ถนัด ต้องการซับไตเติ้ลภาษามือที่มุมจอ