Quote:(มักย่อเป็น Gensokyo แต่ที่จริงเหนือตัว o ต้องมีขีดด้วย (?) เพื่อแสดงว่าให้รู้ว่าเป็นเสียงยาว)
สถานที่แห่งหนึ่งซึ่งอยู่ที่ไหนสักแห่งในทิศตะวันออกของประเทศญี่ปุ่นและห่างไกลจากหมู่บ้านของผู้คน
ที่แห่งนี้มีเหล่าภูตผีปิศาจสัตว์ประหลาดนานาชนิดมาอาศัยอยู่มากมาย และคอยเล่นงานมนุษย์ในบริเวณนั้นไปทั่ว
ผู้ใดโชคร้าย ล้วนถูกจับกินไม่เหลือรอดสักราย ผู้คนต่างพากันขนานนามที่แห่งนี้ว่า "เกนโซวเคียว"

เพื่อดับความหวาดกลัวของชาวประชา เหล่ามนุษย์ผู้มากด้วยวิชาและความกล้า จึงเข้ามาต่อสู้กำราบปราบปรามเหล่าภูตอย่างรุนแรง
และได้ตั้งหลักปักฐานในเกนโซวเคียว เพื่อเฝ้าระวังเหล่าภูตมิให้ออกไปทำร้ายผู้คน จนกลายเป็นหมู่บ้านมนุษย์ขึ้น
ในช่วงเวลานั้น เหล่าผู้กล้าต้องต่อสู้กับเหล่าภูตอยู่ทุกราตรีร่ำไป

1000 ปีล่วงเลยไป...เหล่าภูตถูกตีต้อนจนไม่อาจกำแหงออกมานอกเกนโซวเคียวได้
เหล่ามนุษย์เลิกกลัวรัตติกาล เพราะสามารถสร้างแสงสว่างในยามราตรีได้
มนุษย์ศึกษาวิทยาศาสตร์และหลงใหลในวัตถุนิยม จนหลงลืมความเชื่อและตัวตนของเหล่าภูตผีปิศาจ
เกนโซวเคียวค่อยๆถูกลืมเลือนไป จนไม่มีผู้ใดในโลกภายนอกที่รู้จักมัน
หากแต่ผู้คนในเกนโซวเคียวยังคงต่อสู้เรื่อยมา หาได้มีวันสิ้นสุดไม่

ในที่สุด เหล่านักบวชก็ได้ตัดสินใจทำการผนึกเกนโซวเคียวมิให้เข้าออกได้โดยง่าย
จึงรวมพลังกันสร้าง "มหาเขตแดนฮาคุเรย์"
โดยมี "ศาลเจ้าฮาคุเรย์" ซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันออกสุดของเกนโซวเคียว
เป็นตัวกำหนดขอบเขตของเขตแดนนี้ และเป็นทางเข้า-ออกอย่างถูกต้องเพียงทางเดียว
โดยมี "มิโกะแห่งฮาคุเรย์" คอยดูแลศาลเจ้าแห่งนี้อย่างกล้าแข็ง
เหล่าภูตผีปิศาจรวมทั้งเหล่าผู้กล้าหาญที่อาศัยอยู่ในนั้นล้วนถูกกักขัง
ประวัติศาสตร์เกี่ยวกับพวกเค้าทั้งหมด ล้วนถูกลืมเลือนไปตามกาลเวลา

ปัจจุบัน.. เกนโซวเคียวก็คือสถานที่ซึ่งใช้ดำเนินเรื่องราวของโทโฮนั่นเอง โดยมี เรย์มุ ฮาคุเรย์ เป็นตัวเอกของเรื่อง

Quote:ในแง่ของภาษาญี่ปุ่น โยวไค แปลว่า ภูตผีปิศาจสัตว์ประหลาดยักษ์วิญญาณ ฯลฯ หรือก็คือ อะไรก็ตามที่ไม่ใช่สิ่งปกติที่มีอยู่ตามธรรมชาติ
แต่ในโทโฮนั้นได้มีการแบ่งแยกเผ่าพันธุ์ต่างๆโดยสมบูรณ์ ทั้ง ผี วิญญาณ ยักษ์ ภูต ยมทูต ยมบาล จอมเวท สัตว์ภูต มนุษย์สัตว์(Ware-) แวมไพร์ เทนกุ ฯลฯ
คำว่า โยวไค ในโทโฮนี้จึงใช้เป็นคำทับศัพท์เพื่อหมายถึง โยวไคที่มีจำนวนเพียง 1 ตัวต่อ 1 เผ่าพันธุ์เท่านั้น
เช่น คาซามิ ยูกะ โยวไคแห่งดอกไม้ , รูเมีย โยวไคแห่งความมืด , ริกเกิ้ล โยวไคหิ่งห้อย , มิสเทีย โยวไคนกกระจอกราตรี ฯลฯ
ซึ่ง พวก"โยวไค"นี้เอง ที่มีจำนวนประชากรมากที่สุดในเกนโซวเคียว
สำหรับท่านที่อ่าน คงต้องคอยระวังสังเกตเรื่องคำว่า โยวไค(ญี่ปุ่น) กับ โยวไค(โทโฮ) สักเล็กน้อย ว่าจังหวะนั้นกล่าวถึงอะไร แต่เดี๋ยวก็จะชินไปเองล่ะครับ

Quote:ตัวละครในโทโฮ(ที่มีบท) ล้วนแล้วแต่มีความสามารถติดตัวมาด้วยกันทั้งนั้น
ทั้งความสามารถที่สามารถฝึกฝนกันได้ ความสามารถที่ติดมากับไอเทม หรือแม้แต่ความสามารถที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด
ซึ่งความสามารถบางอย่าง ก็ดูไม่มีพิษสงอะไรเลย
ยกตัวอย่างเช่น เรย์มุ - บินได้
ซึ่งอันที่จริงตัวละครหลักในโทโฮทุกคนก็บินได้อยู่แล้ว = w=)"
(แต่อย่างไรก็ดี.. ในภายหลังได้มีการอธิบายความสามารถนี้เพิ่มเติม ทำให้ดูดีขึ้นมาก)
มาริสะ - ใช้เวทมนตร์ได้ , โยวมุ - ใช้วิชาดาบได้....ซึ่งที่จริงไม่ว่าใครฝึกก็ใช้ได้ทั้งนั้น
ในขณะที่... ริกเกิ้ล - ควบคุมแมลง, เทวิ - ควบคุมดวง, ยูกะ - ควบคุมดอกไม้ ฯลฯ
...กลุ่มนี้เป็นพวกที่มีความสามารถแต่เกิด และสามารถนำมาพลิกแพลงใช้ในการต่อสู้ได้อย่างน่าสะพรึงกลัวยิ่ง (ถ้าพวกเธอเอามาใช้ตอนสู้น่ะนะ)

สเปลการ์ด Spell Card
เกมชูตติ้งแทบทุกเกมในอดีตที่ผ่านมา มักจะมีสิ่งที่เรียกว่า บอมบ์ ให้ผู้เล่นใช้อยู่เสมอ
ประโยชน์โดยทั่วไปของมันก็คือ การทำลายศัตรูและลบกระสุนทั้งหน้าจอ
แต่กระนั้นมันก็เป็นเพียง บอมบ์ เท่านั้น ไม่มีอะไรน่าจดจำเป็นพิเศษ
ส่วนฝ่ายศัตรูหรือบอสนั้น ก็มีท่าโจมตีหลากหลาย แต่สุดท้ายผู้เล่นก็ไม่รู้จะเรียกท่าเหล่านั้นว่าอะไร
ไม่พ้นต้องเรียก ท่าที่ยิงกระจายๆพร้อมเลเซอร์ ท่าที่ยิงลำแสงใหญ่ๆแล้วปาดซ้ายขวา ฯลฯ
แต่ในที่สุด วงการเกมชูตติ้งก็บังเกิดสิ่งที่น่าอัศจรรย์ขึ้น นั่นก็คือ สเปลการ์ด ครับ
อันที่จริงมันก็คือ การใส่ชื่อให้กับ บอมบ์ และท่าต่างๆของเหล่าบอสนั่นเอง
แต่ผลลัพธ์ที่ได้นั้นเกิดคาด เพราะมันทำให้โทโฮมีเสน่ห์และโด่งดังขึ้นอย่างมาก

อนึ่ง, สเปลการ์ดเป็นเพียงกระดาษที่ระบุชื่อของท่าต่างๆเท่านั้น และมีไว้ใช้ประกาศว่าจะใช้ท่าอะไรเท่านั้น
ไม่ได้เป็นไอเทมวิเศษที่สามารถยิงนั่นปล่อยนี่ออกมาได้แต่ประการใด
และบ่อยครั้งที่เป็นเพียงการตั้งชื่อให้ฟังดูโอเวอร์เท่านั้น มิใช่ว่ามีสิ่งนั้นอยู่ในครอบครองจริงๆ (เช่น สเปลการ์ดที่ตั้งเป็นชื่ออาวุธเทพต่างๆ)

Quote:เนื่องจากที่นี่ไม่มีรัฐบาล ไม่มีรัฐประหาร ศาลเจ้าไม่ใช่ศาลเตี้ย (แต่ก็คล้ายๆว่าจะเป็นอย่างนั้น)
จึงอาจเรียกว่าเป็นแดนมิคสัญญีโดยสมบูรณ์ก็ว่าได้
ที่นี่อุดมไปด้วยเหล่าโยวไคที่แข็งแกร่ง และมนุษย์(บางคน)ที่ไม่ด้อยไปกว่ากัน ดังนั้น...
หากการเจรจาครั้งใดไม่เป็นผลแล้วล่ะก็....ต้องตัดสินกันแพ้ชนะด้วยการ ดันมาคุ เท่านั้น !
...หากแต่...
พวกเธอนั้นแข็งแกร่งมากเสียจนเกนโซวเคียวน้อยๆ ไม่อาจทนรับความเสียหายจากการต่อสู้ของพวกเธอได้
การต่อสู้อย่างเอาจริงจึงเป็นสิ่งต้องห้าม
มิโกะจึงได้ตราบทบัญญัติชื่อ Spell Card Rule ขึ้น เพื่อให้การต่อสู้ มีลักษณะคล้ายการแข่งขัน
และสามารถรู้ผลได้โดยที่ไม่ก่อความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อมมากนัก
โดยทั้งสองฝ่ายจะต้องประกาศจำนวนสเปลการ์ดที่ตนจะใช้ในการประลอง
และเมื่อใช้สเปลการ์ดจนหมดแล้ว ก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้แต่โดยดี ส่วนผู้ชนะก็ไม่มีสิทธิโจมตีซ้ำแก่ผู้แพ้

Quote:ยังไม่มีเนื้อหาในส่วนนี้

Quote:ยังไม่มีเนื้อหาในส่วนนี้

Quote:เดียวมาต่อกันเยอะเกินไปหามาไม่หมดเเปปๆ

Quote:ยังไม่มีรายการในส่วนนี้

Quote:ของอนุญาติอัพทีหลังเยอะจัดจำไม่ค่อยได้เเปปๆ

Quote:VERSION 0.4 ~12/07/55~
+Add Qbay in Gensokyo
+Add Shiki Hime Character Update
+New HUD and Sound Introduction
-Remove Yuyuko in Gensokyo
-Remove Air Combo
-Remove LEVEL MAX on 25
+New Co-oP STEAM SYSTEM and add friend to play