จาก DM of the Rings อีกแล้ว (
หน้านี้)
เวลาเราเขียนเกม สิ่งหนึ่งที่มักจะใช้กันบ่อยๆก็คือประตูล็อก และบางครั้งเราก็ใส่พัซเซิลหรือให้ไปหากุญแจมาเปิด นับเป็นธรรมดา แต่บางทีก็จะมีคนติว่า"ทำไมตัวเอกไม่ (ใช้ขวานฟันพังประตู, ปีนเข้าไปทางหน้าต่าง, ฯลฯ)?" ซึ่งจริงๆแล้วถ้าเราหาเหตุผลมาได้(หรือยอมหใผู้เล่นใช้วิธีนอกกรอบได้)ก็ดี แต่ถ้าไม่ได้...
ใครที่ไม่เห็นกระทู้ก่อนหน้านี้ DM of the Rings เป็นเว็บคอมิกที่บุกเบิกแนวที่ใช้ภาพจากหนังมาแปะคำพูดเหมือนตัวละคร(ที่เรามองไม่เห็น)กำลังเล่นเกมTRPG มีที่มาจากความคิดที่ว่า "D&Dนั้นเกิดจากลอร์ดฯ แต่ถ้าเอาเกมเมอร์ทั่วๆไปไปเล่นแคมเปญลอร์ดฯแบบเดิมๆรับรองว่าเละ" สังเกตได้ว่าคณะปาร์ตี้ไม่สนใจคำบรรยายเลย (แต่ใครอ่านเรื่องนี้แต่ต้นจะรู้ว่าGMก็อ่านๆไปไม่สนใจปฏิกิริยาผู้เล่นเหมือนกัน) แถมเรียกตัวละครตามคนเล่นแบบทำลายบรรยากาศสุดๆ
ซับไตเติล
GM: พวกเจ้ามาอยู่กันที่ประตูแห่งมอเรีย! สถานแห่งความหวาดกลัวและตำนานอันดำมืด สิ่งที่อยู่ในนั้นคือมหานครของคนแคระและความเร้นลับมากมาย แต่เจ-
เมอรี: ใช่ๆ รู้แล้วว่ามันน่ากลัว เข้าไปกันเถอะ
GM: ประตูนั้นปิดไว้อย่างแน่นหนา ที่อยู่บนแผ่นหินใหญ่นั้นเขียนไว้ว่า "จงเอ่ยคำ สหาย แล้วเข้ามา"
GM: แกนดาล์ฟเดอะเกรย์ขมวดคิ้วและขบปริศนานี้ ใช้ใจค้นหาคำตอบ
อารากอน: ไม่นะ ปริศนาแน่ะ!
โบโรเมียร์: โอย ไม่เอาน่า!
GM: บางทีถ้าพวกเจ้าร่วมคิดรหัสกับแกนดาล์ฟก็อาจจะช่วยเขาไขปริศนาได้
อารากอน: โอเค ชั้นจะแกะบานพับ
GM: ไม่มีบานพับ
แซม: ทุบกุญแจให้พัง?
GM: ไม่มีกุญแจให้เห็น
โบโรเมียร์: พังประตูเลย?
GM: พวกนายทำไม่ได้หรอก
เลโกลาส: ใช้คาถาเปิด?
GM: พวกนายไม่มีเลยสักบท
พิพพิน: เผามัน?
GM: มันทำจากหินว้อย!
เลโกลาส: แงะมันออก?
GM: ไม่มีช่องว่าง
เลโกลาส: เทน้ำลงไปรอบๆประตู ปล่อยให้มันซึมลงไปตามรอยแตกแล้วdHแข็ง ทำให้ประตูแตก?
GM: ตรงนี้อุ่นกว่าจุดเยือกแข็งเยอะเลย
โบโรเมียร์: ระเบิดมันทิ้ง?
GM: ไม่มีวัตถุระเบิด เด่อ
เลโกลาส: หาทางอื่นเข้าไป?
GM: พวกนายค้นหุบเขานี้ตั้งแต่ต้นจรดปลาย ไม่เจอประตูอื่นเลย
กิมลี: เอาล่ะ งั้นก็ขุดอุโมงลอดไปกัน?
GM: พวกนายไม่มีอุปกรณ์
หลังจากนั้นมากๆ
อารากอน: ก็ตกลงกันว่างี้นะ พวกนายไปหาต้นไม้ใหญ่ๆสักต้น โค่นมัน แล้วเอาซุงกลับมานี่ ชั้นกับเดฟจะประกอบนั่งร้านกัน แล้วแฟรงค์จะมัดเชือกทั้งหมด
โบโรเมียร์: ทีนี้ที่เราขาดก็คือรอก
แกนดาล์ฟ (GM): ให้ตายเถอะโว้ย! รหัสผ่านก็คือ Mellon ไอ้พวกบ้าเอ๊ย!
โบโรเมียร์: นั่นอยู่ในบทหรือเปล่า?
อารากอน: ใครจะไปสน อย่างน้อยประตูก็เปิดแล้ว
สรุปก็คือ ถ้าเราตามผู้เล่นไม่ทันก็อย่าคิดมากเกินไปนักเลยครับ บางคนมันเฟื่อง...