เปรียบเทียบเผ่าพันธุ์ในตำนานเทพนิยาย
ตะวันออก (East) - ตะวันตก (West)

Eng.

1.Bhuta - Fairy
2.Preta - Undead
3.Pishaca - Devil
4.Kinnara - Satyr, Siren etc.
5.Mahoraga - Gorgon
6.Naga - Dragon
7.Garuda - Griffin
8.Karavika - Phoenix
9.Hastilinga - Roc
10.Valahaka - Pegasus
11.Gandharva - Elf
12.Vamana - Dwarf
13.Vidyadhara - Wizard
14.Siddha - Sorcerer
15.Jadugara - Shaman
16.Vejjabhuta - Necromancer
17.Kumbhanda - Ogre
18.Rakshasa - Troll
19.Yaksha - Giant
20.Vyanta - Golem

Thai.

๑.ภูต - แฟรี่
๒.เปรต - อันเดด
๓.ปีศาจ - เดวิล
๔.กินนร - เซเทอร์, ไซเรน ฯลฯ
๕.มโหราค - กอร์กอน
๖.นาค - ดรากอน
๗.ครุฑ - กริฟฟิน
๘.การเวก - ฟีนิกซ์
๙.หัสดีลิงค์ - ร็อก
๑๐.พลาหก - เพกาซัส
๑๑.คนธรรพ์ - เอลฟ์
๑๒.พมน - ดวอฟ
๑๓.วิทยาธร - วิซาร์ด
๑๔.นักสิทธิ์ - ซอร์เซอเรอร์
๑๕.ชาฑุคร์ - เชมัน
๑๖.เวชภูต - เนโครแมนเซอร์
๑๗.กุมภัณฑ์ - โอเกอร์
๑๘.รากษส - โทรลล์
๑๙.ยักษ์ - ไจแอนต์
๒๐.หุ่นพยนต์ - โกเลม

Bhuta - Fairy

Preta - Undead

Pishaca - Devil

Kinnara - Satyr, Siren etc.

Mahoraga - Gorgon

Naga - Dragon

Garuda - Griffin

Karavika - Phoenix

Hastilinga - Roc

Valahaka - Pegasus

Gandharva - Elf

Vamana - Dwarf

Vidyadhara - Wizard

Siddha - Sorcerer

Jadugara - Shaman

Vejjabhuta - Necromancer

Kumbhanda - Ogre

Rakshasa - Troll

Yaksha - Giant

Vyanta - Golem

ปล.สำหรับกินนร (Kinnara) นั้น เทียบได้หลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็น Centaur Harpy และอื่นๆ เนื่องจากว่ากินนรเป็นอมนุษย์จำพวกครึ่งคนครึ่งสัตว์ Half-Human, Half-Beast จึงมีแยกย่อยออกมาหลายประเภท รวมไปถึง "นรสิงห์" (Narasimha) ที่ยุโรปเรียกว่า "สฟิงซ์" (Sphinx) ก็แยกออกมาจากกินนรเช่นกัน

หลักฐานกินนรประเภทมฤค (กวาง, เก้ง, เนื้อทราย) ที่ปรากฏอยู่ในคัมภีร์พระไตรปิฎกเถรวาท

https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m...&siri=504‎

Narasimha - Sphinx

ส่วนคนแคระ (Dwarf) ชาวอินเดียเรียกว่า "เพาน์" (Bauna) แต่เหตุที่ใช้ "พมน" (Vamana) เพราะว่ามันมีความไพเราะมากกว่า โดยรากศัพท์บาลีเดิมจากพระไตรปิฎกใช้ว่า "วามนํ" อันหมายถึง "คนแคระ" อย่างตรงตัว

ซึ่งปกรณัมเริ่มแรกที่บอกเล่าเรื่องราวของ “พมน” (Dwarf) เริ่มต้นตั้งแต่ราวพุทธศตวรรษที่ ๗-๘ ในช่วงราชวงศ์คุปตะของอินเดียเหนือ โดยเล่าในเทพปกรณัมว่าพมนนั้น คือ บริวารของเทพโลกบาลพระนามว่า “ท้าวกุเวร” (Kuvera) ผู้เป็นราชาแห่งยักษ์

ต่อมา พระพุทธศาสนาในยุค "อนุราธปุระ" ของลังกา (ราวพุทธศตวรรษที่ ๘) ได้นำเอารูปของท้าวกุเวรและพมนบริวาร มาใช้เป็น “ทวารบาล” ของศาสนสถาน โดยประดับรูปไว้ตรงปากบันไดหรือทับหลังประตู โดยมีนัยถึงการอำนวยพรให้โชคลาภสักการะ อันได้แก่ความร่ำรวยและมั่งคั่งแก่สาธุชนที่มาทำบุญยังศาสนสถานแห่งนี้

- อ่านเรื่องราวประติมากรรมคนแคระเพิ่มเติมได้ที่
http://oknation.nationtv.tv/blog/voranai...01/entry-1

และตามคำบอกเล่าของพระสุปฏิปันโนที่ท่านเคยพบเจอพวกภูตแคระในญาณนั้น ท่านว่าพวกนี้ตัวเล็กมาก ขนาดความสูงไม่น่าเกิน ๑๐ นิ้ว (๒๕.๔ เซนติเมตร) ทั้งหญิงทั้งชายล้วนมีหน้าตาเหมือนเรา มีอาการครบ ๓๒ ทุกประการ มีผิวพรรณสวยงาม ใบหน้าได้สัดส่วน มีรอยยิ้มที่สง่างาม และเพียบพร้อมด้วยจรรยากิริยาอันสุภาพ

พวกพมนในตำนานนอร์ส

สุดท้ายนี้ พวกพมน (Vamana) หรือดวอฟ (Dwarf) มีชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งในยุคเรอแนซ็องส์ (Renaissance) ว่า "โนม" (Gnome)

โดยคนไทยเรารู้จักพวกพมนจากสื่อภาพยนตร์แฟนตาซีหลายๆ เรื่อง เช่น สโนไวต์กับคนแคระทั้งเจ็ด เป็นต้น

โนม (Gnome)

มีสาระ

ทางตะวันออกนี่ ชื่อไม่คุ้นเลยแฮะ