งานแปลเปลี่ยนบรรยากาศครับ Haunted Sites เป็นE-bookเล่มหนึ่งของทีม The Kargatane ครับ รวมๆงานที่ร่วมสนุกกับวารสาร Dragonเล่ม252 ซึ่งให้เขียนที่ผีสิงความยาวไม่เกิน1000คำในโลกของปราสาทมารRavenloft แต่เล่มนี้ไม่มีให้โหลดจากเว็บของThe Kargataneแล้วเพราะติดลิขสิทธิ์

อันนี้แค่บทนำ แต่ก็เป็นเรื่องเป็นราวในตัวแล้วน่ะนะ (ทีมนี้ชอบเขียนบทนำสไตล์นี้)

---

เด็กหนุ่มบาเทิลบียืนอยู่หน้าบ้านอันเก่าทรุดโทรมที่ถนนชยบทห่างไกลผู้คน มืออันสั่นเทากำจดหมายไว้

กริมไดค์ผู้เก็บตัวนั้นเป็นหนึ่งในนักประพันธ์ผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดที่สังคมยอมรับ ปรมาจารย์ผู้โด่งดังแห่งเรื่องผีสาง แต่ว่าแม้ชื่อเสียงของกริมไดค์จะแพร่กระจายออกไปตัวเขาเองก็ยังหลบลี้ไปจากโลกภายนอก นักประพันธ์รุ่นเยาว์นับไม่ถ้วนที่ต้องการรับการสั่งสอนจากเขา แต่จดหมายเหล่านั้นก็ถูกส่งกลับโดยไม่ถูกเปิดออกดูเลย ทั้งหมด ยกเว้นเพียงฉบับเดียว

บาเทิลบีหยุดอยู่หน้าบันไดเพื่ออ่านคำเชิญที่ตนได้รับอีกเที่ยวและรวบรวมความกล้า จากบรรดานักประพันธ์หนุ่มสาวที่แย่งกันเรียกความสนใจจากริมไดค์นั้น ด้วยเหตุผลบางประการนักประพันธ์ผู้โด่งดังก็ได้เลือกตอบกลับไปหาบาเทิลบีและเชิญให้เด็กหนุ่มมายังบ้านของเขา มีแต่บาเทิลบีเท่านั้น

เขากลั้นหายใจด้วยความระทึก บาเทิลบียกที่เคาะประตูทองเหลืองอันหนักอึ้งขึ้นและเคาะมัน หนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้ง

ไม่มีเสียงตอบจากข้างใน หลังการเคาะประตูอีกหลายครั้งและการรอคอยอีกหลายนาที ความกังวลของบาเทิลบีก็กลับมาอีก แต่คราวนี้เขาวิตกในความเป็นไปอันอาจเลวร้ายที่สุดของกริมไดค์ผู้ชรา เขาลองดึงมือจับของประตูหน้าอันหนักนั้นและก็พบว่ามันไม่ได้ล็อกไว้

ประตูเปิดออกช้าๆและบาเทิลบีก็เข้าไปในบ้านอย่างลังเล เขาเจอห้องที่มีตำราเล่มหนาตั้งอยู่ทั่วไปหมดและเรียงอยู่ตามผนัง กับอากาศที่เต็มไปด้วยฝุ่นละออง

"ขอโทษครับ" เด็กหนุ่มเรียก "คุณกริมไดค์?" บาเทิลบีค่อยๆเข้าไปลึกขึ้นในบ้านที่มืดครึ้มนั้น "คุณอยู่หรือเปล่าครับ คุณกริมไดค์? คุณสบายดีนะครับ?" เสียงของบาเทิลบีอู้อี้ในอากาศอันขมุกขมัวนั้นและไม่มีคำตอบ

เมื่อบาเทิลบีก้าวเข้าสู่ห้องถัดไป เขาก็ได้เห็นสิ่งมีชีวิตในที่สุด บันไดอันกว้างที่ขึ้นสู่เงามืดของชั้นบน ส่องสว่างด้วยแสงทองของดวงอาทิตย์ฤดูร้อนผ่านหน้าต่างสูง แม้จะมีราวบันไดหนาอยู่ บาเทิลบีก็ยังเหลือบเห็นเด็กชายตัวน้อยท่าทางร่าเริงที่เล่นอยู่เงียบๆบนบันได สว่างไสวอยู่กลางแสงอาทิตย์

"ขอโทษนะ" บาเทิลบีบอกและเข้าไปที่บันไดเพื่อทักเด็กชาย "แต่หนูช่วยบอกฉันหน่อยได้หรือเปล่าว่าคุณ-" คำทักทายของบาเทิลบีค้างอยู่ในลำคอ เพราะเมื่อเขาเดินอ้อมราวบันไดไปนั้น"เด็ก"ก็หายไปแล้ว การเล่นตลกของแสง เด็กชายมิได้เป็นอะไรมากไปกว่าประกายฝุ่นที่เคลื่อนไปมาอยู่ในแสงอาทิตย์

บาเทิลบียืนนิ่งอยู่หลายนาที ในหัวมึนและไม่ค่อยจะเข้าใจว่าตาของตนถูกหลอกแบบนั้นได้อย่างไร

ตอนที่บาเทิลบีได้ยินเสียงนั้นมันทำให้เขาตกใจสะดุ้งโหยง ตอนนั้นเองที่เขารู้สึกว่าตนคอแห้งผาก

"เอ้า?" เสียงแหบๆเรียกอีก "ใครอยู่ตรงนั้นน่ะ?"

บาเทิลบีตั้งสติและตอบกลับไป

"บาเทิลบีครับ! ผม...ผมขอโทษที่บุกรุกเข้ามา แต่ไม่มีใครตอบที่ประตู...ผม-ผมมีจดหมายเชิญ..." บาเทิลบีหยุดคิด "ขอโทษนะครับ นั่นคุณกริมไดค์หรือเปล่า?"

เงาที่ปลายบันไดนั้นเงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบ

"ใช่ ฉันรอเธออยู่ ขึ้นมาข้างบนสิ"

การได้ยินเสียงผู้ที่เขาเทิดทูนนั้นทำให้ประสาทของบาเทิลบีมั่นคงขึ้นมาก จนกระทั่งเมื่อเขาขึ้นไปถึงชั้นสองแล้วภาพลวงตาของเด็กชายที่บันไดก็ถูกลืมสนิท ที่ยอดบันไดนั้น บาเทิลบีพบว่ามันเป็นกึ่งกลางของทางเดินยาว แต่ละด้านมีประตูอยู่มากมาย เพราะไม่แน่ใจว่าจะไปทางไหนเขาก็เพ่งมองไปด้านหน้าหนึ่งแล้วก็หันไปอีกด้าน ตอนที่เขาหันมาทางซ้ายนั้น ที่สุดทางเดินก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา เธออายุพอๆกับบาเทิลบีและดูสวยงามแม้จะอยู่ในเงา เธอมองบาเทิลบีด้วยดวงตาที่อ่อนโยนและมีรอยยิ้มบางๆบนริมฝีปาก แต่ตอนที่เธอเดินเข้ามาจะทักเขานั้น ความสนใจของเด็กหนุ่มก็ถูกหันเหไปด้วยเสียงอันแหบกร้าน

"ทางนี้ บาเทิลบี" เสียงของกริมไดค์มาจากประตูถัดไปทางขวาของบาเทิลบีนั่นเอง ใกล้เสียจนเขาสะดุ้ง บาเทิลบีก้าวไปทางประตู แล้วความคิดของเขาก็กลับมาที่สุภาพสตรีคนนั้น เขาหันกลับไปทางเธอเพื่อจะแนะนำตัวให้เป็นเรื่องราว

เธอหายไปแล้ว เธอไม่เคยอยู่ตรงนั้น ที่ที่เธอเคยยืนอยู่ ที่ที่บาเทิลบีเห็นหญิงสาวผู้น่ารักนั้นตอนนี้มีเพียงเงามืดที่บิดเบี้ยวเพราะรอยบนผนังปูน บาเทิลบีรู้สึกเย็นยะเยือกไปตามเส้นเลือดเมื่อเขาเริ่มเข้าใจถึงธรรมชาติที่แวดล้อมเขาอยู่

ความคิดของเขาปั่นป่วน บาเทิลบีตามเสียงของกริมไดค์เข้าไปในห้องหนังสือ มีตำราอยู่แน่นยิ่งกว่าห้องก่อนๆ ที่นั่นเองที่บาเทิลบีได้เจอกับนักประพันธ์ผู้ยิ่งใหญ่กับตัวเสียที

กริมไดค์นั่งอยู่ที่โต๊ะหนาหนัก รกไปด้วยแผ่นกระดาษขนาดต่างๆ ตำรากองสุมกันที่พื้นรอบๆเขา ขาที่คลุมผ้านั้นทำให้กริมไดค์ดูเหมือนจะกำลังเข้าดักแด้ที่โต๊ะนั่นมากเสียกว่าจะนั่งอยู่ น้ำหนักหกสิบปีของเขาถ่วงอยู่บนทุกส่วนของใบหน้า และเขาก็มองมาทางบาเทิลบีด้วยสายตาที่ไร้อารมณ์

"นั่งสิ" กริมไดค์เชิญ ชี้ไปที่เก้าอี้ตัวหนึ่งที่รกน้อยกว่าตัวอื่น หลังจากที่เอาหนังสือไปจากเก้าอี้แล้วบาเทิลบีก็รับข้อเสนอ

"เอาล่ะ" กริมไดค์พูดต่อในที่สุด "ฉันเข้าใจว่าเธออยากจะรู้ความลับของแรงบันดาลใจของฉันสินะ"

"ตามนั้นและยังไม่เปลี่ยนแปลงครับ" บาเทิลบีตอบ ความตื่นเต้นในเสียงต่อสู้กับการรักษามารยาท "แต่จากสิ่งที่ผมได้เห็นในบ้านนี้ ผมสงสัยว่าผมน่าจะรู้ความลับของคุณมาสักครึ่งหนึ่งแล้วล่ะ"

กริมไดค์เบ้ปาก "ยังไงรึ?"

บาเทิลบีอดแสยะยิ้มด้วยความเกร็งไม่ได้ "เด็กที่บันไดนั่นกับผู้หญิงที่ทางเดิน" -บาเทิลบีสังเกตเห็นแววความเจ็บปวดที่เล็ดลอดจากสายตาของกริมไดค์-"พวกนั้นเป็นวิญญาณ ใช่ไหมครับ?"

"จะว่าอย่างนั้นก็ได้" เสียงของกริมไดค์ฟังดูเหนื่อยล้า

"บ้านหลังนี้ถูกสิงสู่สินะครับ?"

"จะว่าอย่างนั้นก็ได้"

บาเทิลบีหยุดเพื่อใคร่ครวญคำถามถัดไป

"ผมเกรงว่าผมจะละลาบละล้วงหน่อย แต่ผมต้องถาม-คุณรู้จักผีพวกนั้นตอนมีชีวิตหรือเปล่าครับ?"

รอยยิ้มที่เชื่องช้าและเจ็บปวดคืบไปบนใบหน้าของกริมไดค์ และก็ดูเหมือนว่าเขาคำนึงถึงถ้อยคำของตนก่อนจะตอบเช่นกัน

"พวกเขาเป็นครอบครัวของฉัน" กริมไดค์ตอบ รอยยิ้มจางหายไป "จะว่าอย่างนั้นก็ได้"

สายตาของบาเทิลบีเคลื่อนไปทางประตูที่เต็มไปด้วยฝุ่น "ผมขอโทษจริงๆครับ ผมก็ได้แต่จินตนาการดูว่ามันเป็นอย่างไรที่ตอนแรกก็สูญเสียคนที่คุณรัก แล้วจากนั้นก็ถูกหลอกหลอนโดย..."

ถ้อยคำของบาเทิลบีขาดไปพร้อมกับที่ความสับสนขึ้นมาบนใบหน้า ปากของเขายังอ้าอยู่เล็กน้อย เขามองมาทางกริมไดค์อีก สายตาสอดส่ายไปมา กริมไดค์บึ้งตึงอยู่

"ว่ามาสิ" นักประพันธ์ชราพูด

"คือว่า" บาเทิลบีตะกุกตะกัก "มันก็แบบ...คือ ผมได้ศึกษาทุกอย่างที่คุณได้เขียนมาแล้ว แล้วก็ทุกอย่างที่เขียนถึงคุณ แต่ว่า..."

"ต่อไปเลย" กริมไดค์กระทุ้ง เสียงของเขามีแววของความทึ่ง

"คือว่านะครับ ที่ผมศึกษามาทั้งหมด ผมไม่เคยเจอเลยว่าคุณเคยแต่งงาน หรือมีลูก อย่าว่าแต่จะสูญเสียพวกเขาเลย"

กริมไดค์ยิ้มอีก แต่ดวงตานั้นปิดลงด้วยความปวดร้าว "ที่เธอศึกษามานั้นไม่ผิดหรอก ฉันไม่เคยได้แต่งงาน ผู้หญิงที่เธอเห็นที่ทางเดินนั้นเป็นสาวน้อยที่ฉันเคยรักเมื่อสมัยยังหนุ่มๆเมื่อนานมาแล้ว ทุกเช้าฉันลุกขึ้นจากเตียงเพียงเพื่อหวังจะได้เห็นเธอเดินผ่านฉันไปบนถนน เธอควรจะได้เป็นความรักในชีวิตของฉัน แต่ฉันไม่เคยมีความกล้าพอจะได้พูดกับเธอเลย"

"ไม่เคยเลย?" ถ้อยคำนั้นออกปากบาเทิลบีเกือบจะก่อนคิดถึงมันเสียอีก "แต่ถ้าคุณไม่เคยมีลูกชาย แล้วที่ผมเจอที่บันไดนั่นอะไรล่ะ?"

"หรือที่ทางเดินก็เหมือนกัน" กริมไดค์พูกต่อ "ผู้หญิงที่ฉันรักมากคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ เหมือนกับสามีของเธอ ก็เหมือนกับลูกๆของพวกเขาแล้วก็หลานๆด้วย"

กริมไดค์แค่นหัวเราะอย่างขุ่นเคือง "ในเรื่องราวของฉัน ฉัยเขียนถึงผีของคนตาย นั่นก็คงเป็นสิ่งที่เธอคาดคิดถึงในที่นี้ แต่มันไม่ใช่อย่างนั้น ตอนกลางคืน ทางเดินพวกนี้ก็จะกังวานไปด้วยเสียงหัวเราะของความรักที่ฉันไม่เคยได้รู้จัก ฉันถูกหลอกหลอนด้วยสิ่งที่เลือกไปแล้ว สิ่งที่ฉันปล่อยไว้โดยไม่ได้ทำ ฉันเป็นคนแก่คนหนึ่งที่ถูกหลอกหลอน ไม่ใช่ความตาย แต่เป็นชีวิตที่ฉันไม่เคยได้ใช้"

"ผีของคนที่มีชีวิต?" บาเทิลบีตอบโดยที่พยายามทำความเข้าใจอยู่

"เปล่า ไม่ใช่คนมีชีวิต ฉันถูกห้อมล้อมด้วยผีของชีวิตเอง" กริมไดค์ค้อมมาด้านหน้า พูดกับบาเทิลบีด้วยน้ำเสียงเหมือนสมคบคิด "ฉันไม่ได้ใช้ชีวิตของฉัน พ่อหนุ่ม ฉันเพียงแต่สิงสู่มัน ตอนนี้มันก็มาหลอกหลอนฉันบ้าง เพราะแบบนั้นผีของคนตายไม่ได้ทำให้ฉันกลัวเลย เพราะทางเลือกที่ฉันทำไปในชีวิตทำให้ฉันเป็นพวกเดียวกับมันทั้งที่หัวใจยังเต้นอยู่"

กริมไดค์เอนหลังกับเก้าอี้อีก "นั่นล่ะ คือความลับของแรงบันดาลใจของฉัน พ่อหนุ่ม"

บาเทิลบีขมวดคิ้ว ในที่สุดก็เข้าใจแล้ว "แต่ถ้าคุณเสียใจกับชีวิตถึงขนาดนั้น มันก็ไม่ช้าไปหน่อยที่จะเปลี่ยนแปลงมันเหรอครับ? คุณมีคนที่ชื่นชมคุณอยู่มากนะครับ! ทำไมถึงมาอยู่ในบ้านเก่าๆให้ปิศาจพวกนี้ห้อมล้อมด้วย?"

กริมไดค์ใช้นิ้วสัมผัสหางตาของตนแล้วมองออกไปที่ทางเดินพร้อมกับตอบ

"คนเราสร้างบ้านบนฐานที่ทำจากหยากไย่ไม่ได้หรอกนะ เจ้าหนู เมื่อฉันหันไปจากปิศาจของฉัน" -กริมไดค์พูดต่อและหันสายตามาทางบาเทิลบี- "ฉันไม่เห็นอะไรที่จะทำให้ฉันได้อบอุ่นในยามค่ำคืนเลย ผีของฉันและความเสียใจของฉันเป็นทั้งหมดที่ฉันมีอยู่ ทั้งหมด นอกไปจากสิ่งนี้..."

กริมไดค์เอื้อมมือไปที่กองกระดาษบนโต๊ะแล้วดึงออกมาอย่างหนาพับหนึ่ง อักแน่นไปด้วยข้อเขียน ก่อนโยนให้บาเทิลบีที่กำลังเบิกตากว้าง

"เอ้า บันทึกและข้อเขียนทั้งหมดของฉันที่ยังไม่ได้เผยแพร่ เรื่องผีมากพอที่จะเติมเต็มเส้นทางนักเขียนคนหนึ่ง มันเป็นของเธอแล้ว จะทำยังไงกับมันก็ตามใจเถอะ"

"แต่ทำไมถึงให้ผมล่ะครับ? ทำไมคุณไม่เผยแพร่เรื่องพวกนี้เองล่ะ?"

"เพราะฉันเหนื่อยกับชีวิตที่ฉันเลือกเองแล้ว ฉันทำให้บ้านนี้ว่างเปล่าเสียจนความว่างเปล่านั้นต้องเติมมันให้เต็มด้วยเสียงกระซิบของชีวิต ฉันอ่านจดหมายของเธอและก็เห็นแล้วว่าเธอกำลังเดินมาในเส้นทางเดียวกับฉัน เอาเรืองพวกนั้นไป ใช้ปิศาจพวกนั้นเติมเต็มหน้าหนังสือของเธอซะ แต่ใช้ชีวิตของเธอให้กับตัวเธอเอง ทีนี้ก็ไปได้แล้ว ได้เวลาที่ฉันจะได้อยู่ร่วมกับปิศาจของฉันแล้ว ในบ้านนี้ เธอเป็นวิญญาณที่ไม่เป็นที่ต้องการ"

บาเทิลบียืนขึ้นและเดินไปทางประตูอย่างเงียบงัน เขาหยุดที่ประตู นึกถึงมารยาทของตนได้และหันกลับมาขอบคุณผู้ที่เขาเทิดทูน

ที่เก้าอี้ของกริมไดค์มี่แต่กองหนังสือสีเหลืองกรอบกับผ้าห่มที่ถูกแมลงกินซึ่งปกคลุมพวกมันอยู่

สอบถามครับ
IRPG Meeting ย่อย
เอาเลขอะไรดี เป็น 4.6 ไปก่อนละกัน
(ถ้าเร่งมาก เดี๋ยวขึ้น 4.95 แล้วมันจะไปต่อไม่ได้)
ที่งานสัปดาห์งานหนังสือสิ้นเดือนนี้กันไหมครับ

กิจกรรมก็ เหมือนเดิม
- ซื้อหนังสือ / หาดาเมจ / ยั่วกิเลส
- กิน
- คุยเรื่องโปรเจ็คต์เกมที่กำลังทำ / เกมที่คาดว่าจะเอาไปมีตติ้งใหญ่
- เล่นการ์ด
- สามารถแต่งคอสเพลย์ไปร่วมได้
ถ้าแต่งเป็นลูกสาวของท่านไปผมจะดีใจมาก


ทั้งนี้ ผมจะเอาโน๊ตบุ๊คและกล้องไปด้วย เหมือนเดิม

ผมว่างวันที่ 23, 24 ช่วงบ่าย (ติดเข้าเวรตอนเช้า), 25, 30, 31

บรรยากาศครั้งที่แล้วครับ
http://irpg.in.th/thread-2312.html


**การจะทำ IRPGTH ต้องใช้ 10 คนนะครับ**

หลังจากเกมที่ยากลำบาก และกินเวลาชีวิตไปกว่า 10 ชั่วโมง ในที่สุดก็เคลียร์สักที

แต่ความดีของเกมยังไม่หมดเท่านี้ มันยังมอบโบนัสหลังเล่นจบให้ด้วย!

โบนัสหลังเล่นจบที่คุณอยากได้คืออะไร?

โปรดเลือกไม่เกิน 4 อย่าง อะไรก็ได้ตามใจเลย

(เช่น ด่านลับ อาวุธพิเศษ ตัวละครลับ โหมดลุยมอนสเตอร์แบบไม่จำกัดเวลา ชุดว่ายน้ำ ฯลฯ)

ฉากสู้บอสตอนใหญ่ในเกมถือเป็น Climax เลยก็ว่าได้
ดังนั้นเพื่อนๆตั้งเป้าว่าจะทำฉากสู้บอสใหญ่ ซักเกม อลังกาลแบบไหนกัน


สำหรับผมอยากได้แบบ Final Fantasy 4 ซักเกมหนึ่ง เพราะดูมีขั้นมีตอนดีคับ

อยากให้ทุกท่านร่วมตอบแบบสอบถามนิดนึงครับ เพื่อสำรวจนักพัฒนาเกมในขณะนี้ครับ
ว่าใครถนัดอะไร สนใจเกมแนวไหน ไว้เป็นฐานข้อมูลด้วยครับ เป็นการพรีเซนต์ไปในตัว
และ เผื่อมีงานเข้ามา ผมหรือท่านอื่นๆ ที่สนใจอาจติดต่อท่านในนี้เป็น outsource ได้ครับ
(มีค่าตอบแทนให้ด้วยนะ)

1. Game Engine ที่ท่านกำลังใช้อยู่ในปัจจุบัน
2. สิ่งที่ท่านถนัดที่สุดในการทำเกม(เช่นเขียนโปรแกรม , ออกแบบตัวละคร , แต่งเนื้อเรื่อง , วาด CG , วาด Map , ขึ้นโมเดล 3D , ทำสไปรท์ , จัดแสง , อนิเมท บลาๆๆๆ ถ้าท่านถนัดหลายอย่าง ช่วยเรียงลำดับความถนัดมาด้วยก็ดีครับ)
3. แนวเกมที่ท่านชอบเล่น(ตอบได้มากกว่า 1 นะครับ)
4. แนวเกมที่ท่านถนัดในการสร้าง(ตอบได้มากกว่า 1 นะครับ เรียงลำดับความถนัดด้วยก็ดีครับ)
5. Platform ไหนที่ท่านชอบเล่นเกมในนั้นมากที่สุด (เช่น PC , มือถือ , Console บลาๆๆๆ)
6. Platform ไหนที่ท่านสนใจพัฒนาเกมให้มากที่สุด(มากที่สุด เลือกมา 1 ครับ)
7. ตอนนี้ท่านพัฒนาเกมเป็นอาชีพหลักหรือไม่ (ถ้ายังอยู่ในวัยเรียน ในอนาคตสนใจเป็นหรือไม่)
8. ตัวอย่างผลงาน(ถ้ามี) จะเป็นรูป เป็นลิงค์กระทู้ หรือเป็นเดโม/ตัวเต็ม เกมของท่านก็ได้ครับ

ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลาเข้ามานะครับ

สืบเนื่องมาจากว่าวันนี้ผมลองไปสมัครบอร์ด rpgmaker.forum มาครับ
ตอนสมัครผมก็เจอคำถามนึงที่สะดุดตามากๆ และทำให้ผมสงสัย

"The answer to life, the universe, and everything?

ซึ่งผมเลยไปหาในกูเกิ้ลตามคำแนะนำของท่านนายามิ

ปกติผมใช้เมาส์ธรรมดาในการวาดภาพในคอมครับ ซึ่งผมก็ชอบวาดในFlashมาก จนวันนี้......ตอนที่ผมจะวาดปากพระเอก ก็เกิดเหตุการณ์ที่วาดปากไม่ได้ดั่งใจ ผลจึงออกมาเป็นเช่นนี้แล......















ท่านได้อยากเติมบ้าง
สามารถนำไปเติมปากได้ตามใจชอบนะครับ

เกิดอยากทราบว่าคนใน iRPG จะเหมือนสมัยไทแว้ไหม เลยลองตั้งโพลล์ตัวนี้ขึ้นมาดู ตัวละครเริ่มต้นที่จะเอามาถามตรงนี้คือ Index 1 ใน RPG Maker แต่ละเวอร์ชั่นตั้งแต่ 95 - VX Ace ที่ผมหาข้อมูลได้นะครับ เนื่องจากหลายๆคนอาจเกิดไม่ทันบางรุ่น(?) ผมจะอธิบายชื่อแต่ละคนไว้ตรงนี้ด้วยน่อ ข้อมูลตัวละครจะดึงจากเวอร์ชั่น Steam ที่ผมซื้อมา ยกเว้น 95 กับ VX นะครับ

RPG Maker 95
Fess

ตัวเอกแรกเริ่มของเวอร์ชั่นแรกสุดที่ลง Windows หน้าตาละม้ายคล้ายพระเอกยอดกุ๊กแดนมังกร พี่เขามีจุดเด่นที่ "หยุดเดินไม่ได้" สเตตัสสมดุล ไม่มีอาวุธ Default ไม่มีเวทมนต์ตาม Lv......นี่เราโหลด Template มาถูกไหมเนี่ย 555

RPG Maker 2000
Alex

ตัวเอกแรกเริ่มของเวอร์ชั่น 2000 ที่ยอดนิยมที่สุดของ RPG Maker (ใช่ไหม?) ค่า Attack สูงกว่าค่าอื่นๆ

RPG Maker 2003
Zack

ตัวเอกแรกเริ่มของเวอร์ชั่น 2003 ไม่กำหนด Class ถือได้แต่ไม้ตะบอง Status ค่อนข้างสูงกว่าชาวบ้านเขา

RPG Maker XP
Arshes / Aluxes

ตัวเอกหัวส้มที่หลายๆคนน่าจะรู้จักกันดีพร้อมกันสกิลในตำนาน Cross Cut สังกัด Class Fighter โดยมี Equipment พื้นฐานเป็น All Bronze Equipments เป็นคนแรกและคนเดียวในโพลล์ที่มี Character Sheet เป็นของตัวเอง ไม่แชร์ไฟล์กับชาวบ้าน

RPG Maker VX
Ralph

ตัวเอกจากเวอร์ชั่นที่ถูกลืม เพราะมีภาค Ace ที่เป็นเวอร์ชั่นอัพเดทมากลบรัศมี ประกอบกับอะไรหลายๆอย่างดันออกมาด้อยกว่า XP โฟกัสเรื่องใช้ง่ายมากไป สังกัด Class Paladin น่าเสียดายที่พี่เขาต้องมาแชร์ Character Sheet กับคนอื่นอีกแล้ว แต่ถ้าผู้ใช้ขยันก็แยกพีแกมาฉายเดี่ยวได้

RPG Maker VX Ace
Eric

ตัวเอกจากเวอร์ชั่นที่กำลังจะตกรุ่นในวันที่ 23 ตุลาคมนี้ เนื่องจาก Data หลายๆอย่างของเวอร์ชั่น Ace โยนไปให้ Class หมด พี่แกเลยแทบไม่มีอะไรในหน้าข้อมูลเลยนอกจากสังกัด Class Soldier

ครบแล้วกับตัวละครเริ่มต้น Index 1 ของแต่ละเวอร์ชั่น เพื่อนๆพี่ๆน้องๆชอบตัวไหนกันครับ

.

คลิกที่นี่เพื่อดูรายละเอียด Pre-order และตัวอย่างเกม HTML5 เลยจ้า

เข้าไปลองเล่นเวอร์ชัน HTML5 บน Browser แบบไม่ต้องโหลดมาลงเครื่องได้เลย~

ราคาเต็ม $80 หาก Pre-order จะลดราคา 10% เหลือ $71.99 ครับ ส่วนตัวคิดว่าไม่แพงเลย ตอนแรกแอบคิดว่าราคาคงสยองกว่า Ace (ในราคาปกติ) เยอะ

ส่วนราคาใน Steam 1,319฿ ลด 10% เหลือ 1,187฿ ถ้าไม่ซีเรียสเรื่อง DRM-Free ก็จัดตัวนี้เลยครับ ราคาถูกกว่าครึ่ง O_O!!

ตัวโปรแกรมคาดว่าจะเปิดตัวในวันที่ 23 ตุลาคมนี้

ส่วนตัวคิดว่า Performance น่าจะดรอปลงไปนิด (แต่เป็นเรื่องปกติของ HTML Cross Platform เพราะมันไม่ Native อยู่แล้ว) แต่ผลลัพธ์โดยรวมออกมาน่าสนใจมากกกกกกกกก

หากใช้เวลาโมและเปลี่ยนแปลงโค้ดจากโปรเจกต์ VX ไม่นานมาก
ไบรอั้น ผจญภัย ตัวเต็มคงได้ Remake ขึ้นใหม่แน่นอนจ้า 5555+

ใครเข้าไปลองแล้ว มีความเห็นอย่างไรบ้าง~
จะ Pre-order กันเลยไหม หรือรอ Steam ลด 80%

หมายเหตุ...
RPG Maker MV จะใช้ Javascript แทน Ruby นะครับ
และ Javascript เป็นคนละภาษากับ JAVA นะครับ

ในที่สุด ผมก็ทำ Achievement อันนึงสำเร็จ นั่นคือ การปล่อยเกมในบอร์ดต่างประเทศ เทศ เทศ เทศ เทศ เทศ ศ ศ ...

ไม่ได้ตั้งกระทู้อวดหรือไรนะ จริงๆ ไม่ชอบอวด ปกติชอบเก็บตัว+ทำตัวลึกลับ แต่อยากตั้งกระทู้ ไม่รู้จะตั้งเรื่องไรดีเลยเอาเรื่องนี้แหละ และเป็นระบายไปในตัว 55 เพราะผมได้อะไรจากการเอาเกมไปปล่อยเยอะแยะเลย(โดนด่าเยอะ 55) และอยากให้ทุกคนลองเอาเกมตัวเองไปปล่อยดูบ้าง

ข้อดีคือ 1 จะมีคนเล่นเยอะ และจะได้รับ feedback มากมาย 2 คือ google จะค้นหาเกมเราได้ง่ายขึ้น 3 ฝึกการขัดเกลาเกมได้เป็นอย่างดี

เริ่มจากวันแรกเลยที่เอาไปปล่อย เว็บที่ผมปล่อยคือ rpgmaker.net เห็นว่าระบบการจัดการเกมมันดี มีเป็นหน้าๆ คล้าย blog ของแต่ละเกมให้เลย (หารู้ไหมว่ามันโหดมาก 555)

ผมก็เลยตั้งกระทู้ เกมที่ผมปล่อยเป็นเกม horror เดินยิง ตอนเขียนกระทู้ก็เขียนเป็นตุเป็นตะ แก้แล้วแก้อีกตั้งหลายรอบ คิดว่าภาษาสละสลวย น่าติดตามที่สุดแล้ว แบบ ยาวมากก 15 บรรทัด แล้วก็กดส่ง submit ไป... ปรากฎว่า... ระบบจะต้องมีการ approve จาก admin ก่อน เกมถึงจะลงได้ 555 ซวยมาก แต่ก็มั่นใจว่าเกมจะได้แน่ๆ เพราะเราใส่รายละเอียดซะเยอะ หลังจากนั้นก็รอ 2 วัน เปิดดูทั้งวัน เมื่อไรจะ approve ในที่สุดก็มี Notification เย่! ดีใจมาก เปิดดู อ้าวเกมถูก denied 555

เฮ้ย เทียบกับเกมอื่นๆ เขียนสั้นๆเอง screenshot เรามีเป็นสิบ เกมอื่นscreenshot 4 อันยังได้ลง เล่นเส้นเล่นสายรึเปล่าเนี่ย (โกรธๆ 55) แล้วก็มี message ส่งมาหาเราต่างหากว่า "โปรดแก้ grammar ในblog" โห่ เอ็งนี่มัน grammar nazi รึเปล่าเนี่ย เราก็แก้ๆๆๆ blog แล้วก็ submit ไปอีกอย่างรวดเร็วในชั่วโมงเดียวกัน ใจร้อนมาก เฮ่ย อนุโลมหน่อยดิ๊! เนี่ยเกมตั้ง 90 MB เกมอื่น 20 MB กากๆ RTP ล้วนๆ ยังผ่านเลย จากนั้นก็รอ ไม่มีการตอบรับ... เราเริ่มหน้าซีดละ เราก็เลยกลับไปแก้ blog อีก (ระหว่างที่รอ admin approve เราสามารถแก้ blog ได้) แก้ๆๆ ไปเรื่อยๆ รออีก 4 วันมั้งถึงจะมี notification เด้งอีก

ในที่สุดก็เด้งอีก denied อีกแล้ว! 5555 แล้วก็มีข้อความจาก admin ส่งกลับมาว่า "blog ของคุณมีแต่น้ำ อ่านไม่รู้เรื่อง" หนอย (โกรธๆ) มีแต่น้ำเหรอ งั้นเอางี้ หั่นกระทู้แม่มเลย จาก 15 บรรทัด ลดเหลือ 4 บรรทัด

ปิ๊ง!!

approved จ้า

โว้ย นี่จะนั่งเขียนเยอะแยะทำไมวะเนี่ย เอาที่สบายใจละกัน แต่ approve ก็ดีละ

หลังจากนั้นก็นั่งเฝ้า.... ไม่มีคนโหลดเลย มีแต่ 1 download ที่เราทดสอบโหลดเอง

ในที่สุดก็มีคนมาคอมเมนต์ นั่นคือ admin ที่ approve นั่นเอง เขาคงเห็นเราพยายามหลายรอบเลยมาเม้น "เฮ้ยเกมดูดีนะ ไม่ได้ล้อเล่น" รู้สึกหายโกรธ 555

แล้วก็ผ่านไป 1-2 วันก็เริ่มมีคนเข้ามาโหลดเรื่อยๆ จน 40 ดาวน์โหลดนี่แหละ มีคนเม้นอยู่ 2 คน แต่ก็ยังดี ถือว่าใจชื้นมากก

แล้ววันนั้นก็มาถึง วันที่เขาเจอบั๊ก เขาจะมาถามว่า "ถึงนี่แล้วไปไหนต่อ?" "ปริศนานี่ทำไง?" "โอ๊ยๆ มอนเยอะอ่ะ ลดมอนหน่อยดิ?" เราก็ตอบกลับไป "ครับๆ" แต่ก็คิดในใจ "เอ๊ย ไอ้นี่แม่มกาก แค่นี้ไม่รู้" แต่พอหลายๆคนมาบ่นแบบเดียวกันหลายๆครั้ง เราก็เริ่มคิด...

"เออ...? หรือจะเป็นที่เกมเรา...?"

หลังจากนั้นก็มีคนนึง ไอ้นี่กวนตีนมาก แบบมาส่งข้อความหาเรา "โอ๊ย ปริศนายากจัง เก็บไปเล่นคนเดียวเหอะ ยากแบบนี้" เราโกรธนะ แต่เก็บอาการ 55 แล้วอธิบายปริศนาให้ฟัง แต่หมอนี่เล่นจบเว้ย เล่นจนจบเลย แล้วก็เล่นอีกรอบด้วย และยังส่ง screen capture บั๊กต่างๆมาให้ด้วย คือแบบ หายโกรธเลย โดยปลิดทิ้ง เราตัดสินจากคำพูดคนไม่ได้จริงๆ เขาพูดไม่ดี แต่เขาทำดีกับเรามาก แต่หลังจากนั้นก็มา comment ใน blog เราด้วยภาษากวนตีนอีก "ขอบอกนะครับเกมนี้นี่ผมเฉยๆมากๆ ไม่ได้ประทับใจอะไรเลย เนื้อเรื่องกำกวม" เออ ปลงละ สงสัยเขาเป็นแบบนี้แหละ ตอนนี้รับได้ละ 555

แล้วก็มีอีกคนมา review เกม บอกว่า "ไม่รู้ว่าจะต้องไปทางไหนดี งงไปหมด" มันทำให้ผมเริ่มคิดว่า ไอ้ปริศนาเนี่ย เรารู้คนเดียวรึเปล่า ต้องบอกใบ้บ้างไหม เนื้อเรื่องเนี่ยคนเล่นจะเข้าใจหรือเปล่า? ผมเลยตัดสินใจออกเวอร์ชั่นใหม่มา เพิ่มกระดาษโน้ตบอกใบ้ปริศนามากขึ้น และกระดาษโน้ตเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับเนื้อเรื่องเกม ผมตัดสินใจถูก หลังจากนั้นก็ไม่มีใครบ่นถึงเกมผมอีกเลย

ยกเว้นอย่างเดียว คือ "เกมยากจัง" "เกมไม่น่ากลัวอ่ะ มอนเยอะเกิน ออกแนวยิงๆมากกว่า" มันจริงอย่างที่พูดคับ และมันสายไปแล้วที่จะทำให้มันน่ากลัว มันกลายเป็นเกมแอคชั่นไปแล้ว ระดับความยากของเกม "Normal" จริงๆแล้วคือ "Easy" และ "Hard" จริงๆแล้วคือ "Normal" นะสำหรับเกมนี้ เพราะ Hard เป็นระดับความยากเริ่มแรกเลยที่สร้างโปรเจกต์นี้ขึ้นมา

นี่ผมกลายเป็นมนุษย์ชู้ตติ้งไปแล้วใช่ไหม? ผมล้มเหลวในการทำให้เกมมัน "น่ากลัว" แต่กลายเป็นตอบสนองความอยากยิงมอนสเตอร์ในตัวผมเอง สงสัยความสามารถด้านเกม horror ผมจะลดลงละ ต่อไปสงสัยต้องเปลี่ยนแนว 555

อันที่จริงบอร์ดต่างประเทศก็ไม่ใช่ยักษ์ไม่ใช่มารแบบที่ผมคิดไว้ตอนแรกหรอก มันก็เหมือนบอร์ดไทยนี่แหละ แค่คนเยอะกว่า หลายความคิดกว่า และเป็นอีกภาษานึงที่เราไม่ถนัด

แต่แปลเกมค่อนข้างแปลยาก โชคดีที่เกมผม comment event เยอะ แก้จุดนึง ส่งผลไปทั้งเกมเลย สนับสนุนให้ใช้ comment event ให้เยอะที่สุดถ้าเป็นไปได้ครับ เผื่อวันนึงจะแปลเป็นภาษาอื่นหรือจะแก้ dialogue..

แต่ตอนผมแปลเกม ผมใช้เวลาหลายอาทิตย์เลยนะ ถ้าเกมใหญ่กว่านี้ต้องตายแร่ๆ ยังไงก็สู้ๆคับ ผมรู้ว่าหลายคนในนี้กำลังแปลเกมส่งบอร์ดนอกเหมือนกัน สุดท้ายนี้ฝาก blog เกมผมคับ แต่ไม่ต้องโหลดมาเล่นหรอก เพราะเคยเห็นกันหมดแล้วล่ะ 5555 เกมเดิมนั่นแหละ

http://rpgmaker.net/games/8131/